De Zuid-Holland rit, de tweede clubrit in het ‘verre’ westen, was net als de eerste in 2022, een warme rit. De temperatuur was hoog, ruim boven de 30 graden. Geen regen, al kwamen sommigen drijfnat uit de auto, maar dat was van het zweten.
Meerdere leden hebben er een lang weekend van gemaakt en kwamen al aan op vrijdag, om te verzamelen in Bleskensgraaf. Er werd een voorschot genomen op de rit van zaterdag. Onder leiding van Bert en Nel ging het via de molens van Kinderdijk en de nodige binnendoor weggetjes richting Rotterdam om daar uit te komen bij de Euromast. Vandaar zijn we rechtstreeks naar Brielle gereden, de files trotserend.
Zaterdag werd in Maassluis verzameld. Zittend op het terras aan het water kon iedereen genieten van het uitzicht over de rivier, Het Scheur. Na de uitreiking van de routebeschrijving, de 12 (!) A4- tjes met informatie over het gebied, een waarschuwing voor de vele flitskasten onderweg en de uitleg dat de lunch er iets anders uit kwam te zien, stapten alle deelnemers in de auto en vertrokken.
Eerst langs de haven van Maassluis met zijn rijke sleepvaarthistorie. Precies op het moment dat wij wegreden, vertrok er ook de historische sleepboot de Steenbank. Vlaardingen met zijn rijke historie in de visserij ( haring ) was de volgende stad op de route. Om er te komen moest er over een smal landelijk weggetje gereden worden. Dit ook nog eens pal naast een watertje met vele bruggetjes om de huizen en oude boerderijen aan de andere kant van het water te bereiken.
Na Vlaardingen was het de beurt aan Pernis, een onder Rotterdam vallend dorp. Aan de ene kant liggend aan één van de grote havens, aan de andere kant de grote raffinaderij van Shell Pernis met zijn ruim 200 meter hoge schoorstenen. Via de lokale haven verbindingswegen op naar Rhoon met zijn kasteel. Maar ook langs de Rhoons Grienden, een natuurgebied liggend aan de Oude Maas. Via wederom smalle weggetjes naar het volgende routepunt, Poortugaal. Hier reden we door het kleine historische centrum. Niet te vermijden in dit gebied, zijn uiteraard bruggen en tunnels. De Beneluxtunnel hadden we al gehad na Vlaardingen, nu was de Spijkenisserbrug aan de beurt oftewel de oude Moerdijkbrug. Zoals het hoort in het havengebied kan deze brug open om de scheepvaart door te laten. Uiteraard gebeurde dit ook en hebben we voor deze brug moeten wachten.
De route richting de lunch locatie in Vierpolders voerde langs de dorpen Geervliet, Heenvliet, en Zwarte Waal , alle met een oud dorpscentrum. In Zwarte Waal reden we door een deel van het oude centrum met onder andere een opvallend rijtje kleine huisjes met puntdak.
Dan de lunch, op een onverwachte plek aan de achterkant van een industrieterrein in Vierpolders. Breezze is de naam van het restaurant met een groot terras en zonneweide. Het aanvankelijk geplande buffet maakte hier plaats voor een alternatief: er werden grote planken met luxe broodjes en luxe beleg en zoete lekkernijen, met natuurlijk ook een kroket en een soepje, opgediend. Deze alternatieve lunch werd door iedereen meer dan gewaardeerd; toen de planken op tafel kwamen waren de ooo’s en aaa’s dan ook niet missen.
De rit werd vervolgd door het historische centrum van Brielle, met in de haven het zeilschip dat jaarlijks wordt gebruikt bij de 1 April viering: de herinnering aan de Geuzentijd met de bevrijding van Brielle.
Na Brielle was Hellevoetsluis aan de beurt, ook al zo een oude vestingstad en de vroegere haven van de Hollandsche oorlogsvloot. Binnen de vesting is een aantal oude zaken te vinden uit die tijd, zoals het oorlogsramschip de Buffel en het oude dok Jan Blanken. Dit is het oudste, nog in gebruik zijnde, dok te wereld waar zowel jachten als kleine beroepsvaartuigen voor groot onderhoud droog gezet kunnen worden.
Aan de rand van het Haringvliet aangekomen, werd de groep in tweeën gesplitst. Een aantal stopte hier om te genieten van het uitzicht over het Haringvliet, met zijn vele boten. Het volgende doel was de Maasvlakte. Door de buitenrand van Rockanje rijdend, met zijn historische molen midden in de weg, kwamen we langs Oostvoorne, het laatste plaatsje voor de route naar het einddoel, het Balkon van Europa. Maar eerst reden we nog langs het Oostvoornse meer. Ter hoogte van de Slufter loopt de weg omhoog en is er even gestopt om over de zee te kijken, in de verte de vele voor anker liggende schepen, wachtend op lading of op een plek aan één van de vele kades om gelost te worden. Verder kun je hier goed over het Maasvlaktestrand kijken, op sommige plekken meer dan een kilometer breed. Terwijl we op het Balkon van Europa stonden kwam er een aantal grote schepen binnen, begeleid door een havendienstboot en opgewacht door sleepboten.
De hoge temperaturen zorgden er voor dat we besloten vanaf hier naar het eindpunt in Brielle te rijden. Onderweg werd nog even een pitstop houden, omdat er iemand dreigde zonder benzine te komen. Die pitstop was aan de rand van een megagroot parkeerterrein met vrachtwagens, die stonden te wachten op het sein dat ze hun container of andere vracht op konden halen.
De finish was bij de Brielsche Aap, liggend op een eiland in het vestingwater van Brielle. Hier hebben we met elkaar genoten van een heerlijk diner. Na afloop heeft Robert een korte toespraak gehouden en ons, Bert en Nel, bedankt. Hij kreeg bijval van de andere deelnemers. Iedereen was verrast door de grote diversiteit van het gebied. Een opmerking was dat het precies klopte met wat er van tevoren gezegd was: een combinatie van industrie, haven, natuur en middeleeuwse plaatsjes en dat alles in een gebied van vele tientallen kilometers lang en circa vier kilometers breed.
Wij willen langs deze weg de deelnemers nog een keer bedanken voor hun gezellige aanwezigheid. Hoewel het maar een klein clubje was, kijken wij met grote tevredenheid terug naar deze dag.
Tekst: Bert en Nel
Foto’s: Hesly en Bert
Nog meer foto’s zien, klik hier
