In 2019 hadden Anneke en Paul om met de cabrio naar Toscane te reizen. De gedachten begonnen al vorm te krijgen bij de aanschaf van mijn Mazda MX5 NC Kaminari met cruise control. Dat zou handig zijn op een langere vakanties. Op de snelweg makkelijk een treintje oppikken die dezelfde snelheid rijdt. Met Robert en Henriette mijn plannen besproken. Zij hadden al eerder een Toscane reis gemaakt en hadden ervaring. In januari hebben we alle overnachtingen geboekt en de reis verder doorgesproken. De Stelvio, de Gavia pass. Dat moest in juni toch wel lukken. Brescia met het Mille Miglia Museum, Toscane en de bloemen riviera waren wat steekwoorden waar we de reis aan opgehangen hebben. Iedere reisdag zo’n 500 km rijden en op verschillende plaatsen meerdere dagen verblijven.
Het eerste verblijf waar we meerdere dagen zouden verblijven lag aan het Gardameer. 2-3 reisdagen daar naar toe gaf ons de kans om ook veel binnen weggetjes te nemen en niet alleen maar op de snelweg te cruizen. Eerste overnachting was in een hotel in Heidelberg. De tweede in een B&B in het Oostenrijkse Prutz. Vlakbij Landeck, Fiss en Servaus. Bekend van eerdere vakanties. We hebben op de meest bijzondere plekjes geluncht. Zoals op het bospad hieronder.
Onderweg zagen we al dat de Gaviapass niets zou worden. Hij was ook uit de Giro gehaald omdat het te gevaarlijk was voor de wielrenners. Pas bij het oprijden van de Stelvio kregen we definitief in de gaten dat die ook niet in zijn geheel genomen kon worden. Een kleine teleurstelling. We zijn toch naar het hoogst bereikbare punt gereden om toch iets van het Stelvio gevoel te krijgen. 22 haarspelden konden we naar boven rijden. Daar stond ook een groep Franse Porsches. Een berijder heeft ons op de Stelvio vereeuwigd. Verschillende bergmarmotten kwamen ons begroeten. Bijzonder dat we deze daar ook konden aanschouwen.
Toen zijn we weer afgedaald en doorgereden naar Limone aan het Gardameer. Prachtige plaats met leuke winkeltjes en restaurantjes aan het water. Op de tweede dag zijn we naar een plateau gereden zodat we het Gardameer van boven konden bekijken. Bij terugkomst van de rit konden Robert en ik nog een verfrissende duik in het zwembad nemen.
Op weg nar Toscane hebben we een stop gemaakt in Brescia. De dames om te shoppen, de heren om het Mille Miglia museum te bekijken. We troffen het. Een groep Italiaanse BMC rijders zouden zo vertrekken. We hebben de breefing en het vertrek op film kunnen vastleggen. Net zo stoffig als de Mille Miglia in 1927. Er bestonden toen nog geen asfalt wegen. Het museum is prachtig mooi aangelegd in een oud klooster. Alle winnaars, alle automerken zijn er prominent aanwezig en er is ook een hele kledinglijn te koop. Vitrines van allerlei sponsors met dure klokjes of andere accesoires. Oude tankstations, werkplaatsen ademen de sfeer uit van de jaren 50. Water uit de kraan krijg je door op een voetpedaal op de grond “gas te geven”. Het kan niet toepasselijker.
In Toscane zouden we 4 dagen verblijven. Dat was op een wijn/ Olijfolie boerderij in het Ghianti gebied. Met zwembad, jacouzie en prachtig gelegen in de bergen boven Regello. De naam Podere Piana. Iedere dag heerlijk sturen door al die bochtjes zelfs voor de boodschappen of het avondeten. Een top verblijf waar we graag €100 per nacht voor over hadden met zijn vieren. Dagelijks hebben we gezwommen en in de jacoucie gezeten of een drankje gedronken op de ligbedden naast het zwembad. Twee van de vier avonden hebben we zelf Italiaans gekookt. De andere twee sfeervol getafeld bij 1250 in Regello en bij Fattone degli Usignoli in San Donato. Een prachtig hotel met goed restaurant, sportvelden, een amphitheater en een sfeervolle ambiance. Robert en Henriëtte hadden hier al eens met Auke en Femmy gelogeerd.
Florence is een stad die je zeker moet bekijken. Met de Ponteveggio, de cathedralen van de Medici, zijn herinnering aan vele grote Italiaanse schilders en uitvinders, de machtige vergezichten. Onvergetelijk was het.
Van Toscane reden we richting Pisa om naar de bloemen Rivièra te gaan. Lucca is een bijzondere plaats met Citadell. Goed voor een volgend bezoek. Onderweg een tussenstop in de Italiaanse Rivièra. Op de pier hebben we de lunch op gegeten. De Maserati’s en Jaguars zijn talrijk op de lange stroken parkeerplaats. De strandstoelen staan al te wachten op de eerste golf van bezoekers aan deze 7 km lange stranden. Cinq Terra zijn 5 prachtig mooie dorpen die met de trein goed bereikbaar zijn. Kleurrijk liggen ze tegen de berghellingen omhoog, hebben een klein haventje, mooie stranden, en wandelpromenades. Met de trein is het 5 minuten rijden om in het volgend dorp te komen. De trein rijdt grotendeels door tunnels, dus een mooi uitzicht heb je niet echt. Soms kun je een glimp opvangen als de tunnels even doorbroken worden. In Riomaggiore, als ik het goed heb, hebben we ervaren wat het is om tegen de berghelling te wonen. Smalle straatjes met hoge trappen waar je iedere keer overheen moet om weer thuis te komen. Het lijkt mij niets. De vergezichten vergoeden veel. Monterrosso heeft een groot strand en een oude stadskern met een kasteel en uiteraard een haventje. In Moneglia verbleven we drie dagen. Prachtig uitzicht op zee. Ons appartement had een ruim balkon en dat gaf de mogelijkheid om ook buiten te eten. Het echte vakantie gevoel.
De langste etappe was van de Bloemenrivièra naar Duitsland. 680 km waar we inclusief stops 10,5 uur over gedaan hebben. Tolpoorten, bochtige snelwegen, wegopbrekingen en regen waren daar de oorzaak van. Talloze tunnels waar het geluid van je uitlaat als muziek in je oren klinkt. Zeker als je achter een Aston Martin de Gothard tunnel in rijdt. Talloze klassiekers en sportwagens op de parkeerplaatsen langs de snelweg in Zwitserland. We waren blij dat we in Duitsland weer eens wat anders dan Italiaans konden eten. Robert en Henriette hebben zich tegoed gedaan aan een currywurst (XXL)
Het NH hotel in Weinheim was een heerlijke verrassing waar het goed toeven was na zo’n lange reis. Dat ondervonden ook de hockeyploegen van Ierland en Duitsland die daar onder gebracht waren, ruime kamers, met bad en toilet, TV zodat we de GP van Canada en de finale van de Nationsleague konden zien en een bar waar we nog een afzakkertje konden nemen voor het slapen gaan.
De laatste etappe weer naar huis begon dicht. Tegen 11.00 was het droog en konden de kappen naar beneden. Naast snelweg hebben we toen ook voor de binnen weggetjes gekozen om niet alleen kilometers te maken maar ook te genieten. Onderweg vonden we ook een gezellige lunchlokatie. Voor Keulen hebben we de cabrio’s weer de snelweg opgestuurd om voor 18.00 uur weer in Hardenberg te zijn. Een afsluitend etentje bij de Chinees en wat napraten gaf ons weer een dankbaar gevoel veilig thuis te zijn.
3600 mooie kilometers sturen. Prachtige onderkomens met zwembad en uitzicht. Heerlijk Italiaans gegeten. Mooie plaatsen bezocht. Mille Miglia museum is zeker een aanrader. Evenals Podere Piana net onder Florence in Regello. Met de Mazda Mx5 NC uit 2011 reed ik bijna 1 op 15 gemiddeld. Dat een BMW 3.0 meer consumeert mag duidelijk zijn. 1:12. In Duitsland en Oostenrijk is de benzine het goedkoopst. Italie en Zwitserland zitten op het nivo van Nederland met de benzine prijzen.
Veel positieve reacties op onze reis gekregen. Meerdere leden willen dit ook gaan doen. Maak je nu zelf ook zo’n mooie reis met cabriovrienden, stuur je verslag dan op naar de redactie. Dan worden meerdere leden enthousiast om ook zoiets te ondernemen.
