Als je voor de keuze staat om een betaalbare cabrio te kopen dan zal de MX5 zeker op je lijste voorkomen. Maar welke MX5 moet het dan zijn? De eerste modellen uit 1989 of 1990. Qua rijeigenschappen en betaalbaarheid was hij onovertroffen in zijn klasse. Lekker open kunnen rijden over de smalle binnenweggetjes. Daar is hij prima voor. Zijn klapkoplampen maken hem wat minder geliefd bij hogere snelheden. Bij 120 op de snelweg zijn het grote windvangers die ook het weggedrag wat nadelig beïnvloeden. Ook de koeling bij de kleinste motorisering met 90 of 115 pk kan beter. Voor een Alpenrit heeft een lid er een extra oliekoeler op laten zetten. Zie zijn relaas hieronder. 5000 Euro

Vandaar dat Mazda de NB introduceerde in 1998. Vaste koplampen, maar met dezelfde motoren. Nog steeds een fantastische wegligging en een kart om in te sturen. In 2001 kreeg de NB een facelift. afstandbediening op de deuren en kofferbak, andere stoelen, iets gewijzigde koplampen en voorbumper met mistlampen. Ook de tunnelbak werd gewijzigd. Het zwakke scharnier op de lange bak ging te vaak stuk, dus werd er een nieuwe ontworpen. Met bekerhouder en asbak.Tussen de 6000 en 12000 Euro

Vanaf 2005 kwam de NC. Zeker voor langere mensen die van comfort houden een hele verbetering. Het benzine verbruik werd minder en naar alle kanten groeide de MX5. Dat merk je aan de zit achter het stuur. Zeker voor mensen die ook wel eens naar zuid Frankrijk rijden een aanrader ten opzichte van de eerdere modellen. Meer comfort maar iets minder rijdersgevoel. Ze zijn er inmiddels met de facelift, 1.8 lt en 2.0, met elektrische hardtop, de roadster genaamd, met 5 en 6 versnellingen dus de keuze is aan jouw. In het front komen kenmerken van de NA of NB grille terug, Mistlampen of niet. In de GT versie zelfs Recaro sportstoelen. Cruise control is altijd in te bouwen en voor mensen die langere ritten naar het buitenland maken zeer aan te bevelen.

Van 8.000 tot 30.000 Euro. Meer weten lees ook het vergelijk van een NB en een NC elders op de site.

Hieronder het relaas wat Machiel ons opstuurde:

Waarom een MX5?

Lastig om  jezelf deze vraag te stellen wanneer je al een paar jaar een MX hebt. Maar toch speelt deze vraag weer, op het moment dat je gaat omkijken naar een andere cabrio. Want dat het een cabrio moest worden was wel duidelijk. Maar eerst iets over mij zelf, of beter over ons zelf want zonder Rosemarie mijn vrouw, was dit stukje waarschijnlijk niet geschreven. Jaren geleden toen ik nog in Noord Brabant woonde had ik in mijn vrijgezellentijd een kajuitzeilbootje gekocht en zwierf daarmee op de grote rivieren, de Biesbos, de Zeeuwse wateren en was mijn grootste genoegen om letterlijk te zwerven, kijken wanneer je ergens uitkwam of indien de sluizen of het tij tegenzaten, waar je voor anker kon gaan. En ja, zoals het bij de meeste mensen gaat, krijg je verkering, ga je trouwen en komen de kinderen. Ondertussen was het kajuitzeiljachtje verkocht en was het behelpen met een surfplank. Je moet wat wanneer je vrouw niet van zeilen houdt. Met name in de vakanties ging de plank op dak van de auto mee voor een verblijf aan de Franse kust of aan een meer in Zeeland. En als zo vaak ging je net verder dan verantwoord was. Gelukkig verstond elke Franse visser het internationaal hulpsignaal en kwam ik altijd weer aan wal. Zwerven en het opzoeken van uitdagingen zat en zit me nog steeds in het bloed. En je herkent dat: wel de haren maar niet de streken.

Om terug te komen op de MX5, want daar gaat het natuurlijk over, op het moment dat de kinderen de deur uit zijn, althans voor het merendeel behalve in het weekend of als er weer verhuisd moet worden, of de was vuil is en de lucht niet meer te harden op een studentenkamer, dan komt de onrust weer boven. Je wilt zwerven, je wilt vrijheid en dan op het moment dat het je uitkomt.

Maar wat moet het dan worden, welke hobby en is het iets voor ons samen, en hoe vaak gaan we er dan meer rijden? Allemaal vragen maar geen antwoorden. En dan komt het moment dat je tegen jezelf zegt: gewoon doen, gewoon naar een dealer stappen en een proefrit maken in een MX5. Waarschijnlijk kan een hele vloot MX5 rijdende gehouden worden voor mensen die zeer geïnteresseerd zijn in een proefrit, wel kijken en niet kopen. Zo ook JS team in Almelo. Niets dan goeds over hen te melden, maar ik kan mij hun houding wel voorstellen. Heb je er weer één. Dus voor het volgende weekend had ik Rosemarie ondertussen warm gemaakt voor een proefrit en vanuit Dedemsvaart, daar zijn wij jaren geleden al naar toe verhuisd, op naar Almelo.

En ja, zo pak je dat dan aan, want gelijk konden we kiezen. Als verkoper, ja met een eigen bedrijf weet je precies hoe dat gaat, stel je dan vraag wat iemand zoekt. Nou, dat was simpel, een auto die het altijd doet wanneer ik het wil, geen hobby auto waar ik onder moet liggen met lekkages of wat er allemaal mis kan gaan, maar ook geen cent te veel. Hadden mijn zwerftochten over de Zeeuwse wateren toch sporen nagelaten? Wie zal het zeggen. Maar goed, de proefrit moest gemaakt worden in een rode MX5 van 1990 en dan komt je uit op een NA. Wist ik veel. We vertrokken met open dak, we gaat ten slotte voor een cabrio en met een brede lach van oor tot oor gingen we een ronde doen om Almelo heen. Maar binnen korte tijd werd de lucht donker en donkerder en uiteindelijk moest de kap dicht. Een hevige plensbui gaf ons gelijk de mogelijkheid om het dak te testen. Waterdicht! Dan weet je gelijk of het goed zit. Uiteindelijk kwamen we nog steeds met de smile op ons gezicht weer terug, en ja, dat moet ik eerlijk zeggen, als je met en smile terug komt bij een dealer en je probeert over de prijs te onderhandelen, dan heb je geen poot om op te staan. Ze zien je per slot van rekening aankomen met z´n smile op je face.

En eind augustus 2009 reden we weg met onze rode MX5 NA bouwjaar 1990 naar huis. Het weekend daarna ga je op zaterdag of zondag wat touren en dan komen de opmerkingen. Het tocht in de nek, de accu loopt leeg wanneer je de lampen niet uitdoet, op de binnenwegen zien ze je nauwelijks aankomen want je bent laag en die 2 lichtpuntjes voor zijn er alleen maar voor de sier. Dus ga je maar eens internet op en komt je vanzelf de verhalen tegen van lotgenoten. Je wordt lid van verschillende Mx5 clubs, ziet verschillende web shops in binnen- en buienland en van lieverlee en stap voor stap kom je in aanraking met de MX5 wereld. En ik moet eerlijk zeggen, met veel plezier. Onderweg wordt je gegroet door collega MX5 rijders. De eerste weken maakte ik de fout ook anderen rode cabriorijders te groeten met een joviale hand, maar dat wordt niet op prijs gesteld. Oké dan maar, Mx5ers doen het met MX5er en andere merken, niet met name te noemen, doen het met eigen merken. Een zekere eenkennigheid is de cabrio rijder niet vreemd. Een Ajaxied groet ook geen Feijenoorder,  toch? Ondertussen was het budget opgerekt met de aanschaf van een windblokker, gaf een zoemer onder het dashboard een signaal wanneer ik de lampen liet aanstaan en had ik andere lichtmetalen velgen onder de auto laten zetten. In de winter doet zich dan nog een tot dan toe onbekend fenomeen voor dat de accu leegloopt wanneer je de auto een paar weken niet gebruikt hebt. Wist ik dat een ingebouwde alarmsysteem stroom verbruikt en dat de accu minder energie levert wanneer het kouder wordt. Geldt trouwens ook wanneer je de auto in een inpandige garage stalt. Stilstand geeft een lege accu en vaak een lege accu geeft een kapotte accu. JS Team leverde dus een andere accu, garantie heb je niet voor niets, en er moest ook nog een druppellader komen. Ideaal zo´n druppellader.  Wel even aan denken deze los te koppelen voordat je gaat rijden, maar tot op heden is dat altijd goed gegaan.

In 2010 zijn we de MX5 pas echt gaan waarderen. Steeds vaker en steeds vroeger werd deze de garage uitgereden voor zwerftochten rond Dedemsvaart. En tot je stomme verbazing kom je er achter dat niet alleen Nederland heel mooi is, maar dat zelfs de omgeving van je eigen  woonplaats, waar je per slot van jaren al tientallen jaren hebt gewoon, onbekend terrein is gebleven. De truc die bij ons namelijk uitstekend werk, is de volgende; als je toch niet weet waar je naar toe gaat rijden, kies dan een willekeurige plaats op, laten we zeggen zo´n 50 km afstand, en stel je navigator, TomTom of Garmin,  in op de korstte route met uitsluiting van zand- en snelwegen, U-bochen en parkeerterreinen. En volg dan maar gewoon wat dat ding meldt.  Gewoon rijden en je ziet wel waar je uitkomt. Heb je trek in koffie of een broodje, dan stop je bij een restaurant of bij een boerderij met beperkte horeca. Vervolgens zijn we eens een week naar Texel getrokken. MX5 op de boot en het eiland verkennen. Ondertussen had ik het probleem van de kleine lampjes verholpen met de aanschaf van een set nieuwe en transparante lamphouders waarin een grote heldere LED lampen gemonteerd werden op de plaats van het knipperlicht en de knipperlampje aan de buitenkant met een oranje hoesje erover. Wel even de draadje omwisselen natuurlijk. Sinds dien hebben we geen geval van `dat ken net´ meer gehad.  Daarna een midweekje Harz gepakt, waar we onze eerste ervaring met de MX5 uitdreiden met heuvelachtig terrein en slingerwegen. Die slingerweggetjes is een genot. Vooral heuvel afwaarts is dat genieten, met de navigator altijd aan zie je precies de bocht aankomen en kun je goed anticiperen. Is het een kleine bocht  of een doordraaier van 180 of 270 graden. Maar goed, heuvelopwaarts zat me wat dwars. Ik vond de temperatuurmeter te snel en te ver oplopen. Goed, wat is snel wanneer je in het dagelijkse verkeer verwent bent met een auto van hooguit enkele jaren oud en iedere paar jaar weer een nieuwe voor het uitkiezen. Daar gaat niets verkeerd en gaat alles automatisch en onder garantie. Maar met een 20 jaar oude MX5 gaat dat toch iets anders. Bij een puzzeltocht in noord België, net onder Vaals, begon de Mx5 hevig te stoten. Net alsof  niet alleen de puf eruit was maar ook of de leeftijd ernstig ging opspelen.  Gelukkig konden we zonder veel problemen de thuishaven weer halen. Op internet was snel de diagnose gevonden; een setje nieuwe bougies kopen + bougiekabels vervangen. Zo gezegd , zo gedaan en het probleem was verholpen. Voor de zomervakantie nog een bagagerekje gekocht met een origineel aluminium MX 5 koffertje en de vakantie ging richting Frankrijk. Langs de kust in België zijn we La France ingetrokken via B wegen en de route National afgezakt naar het zuiden. En als je later op de dag genoeg krijg van het rijden zoek je een B&B op of duik je een geheel willekeurig plaatsje in voor een hotelletje met petit dejeuner.  Zo zwierven we door Normandië en Bretagne richting Royan waar de we de pont richting Bordeaux namen.  Na 14 dagen in een stacaravan te hebben overnacht, met bezoekjes aan wijngaarden, de ronde van Frankrijk etc. namen we weer een nieuwe route en staken dwars Frankrijk over richting Verdun en via Luxemburg, door België en een stukje Duitsland kwamen we via allerlei B wegen via de Achterhoek Nederland weer binnen, waar het direct begon te regenen. We waren weer thuis zullen we maar zeggen. In het najaar van 2010 hebben we naar aanleiding van onze ervaringen besloten om toch wat structurele maatregelen te nemen om de MX5 te upgraden en te laten upgraden naar onze hedendaagse eisen. De lange tochten, ook in de Frankrijk op de B wegen, gaven me nog steeds het niet fijne gevoel dat de koeltemperatuur te hoog opliep. En met de plannen om in 2011 eens flink de Alpen in te trekken moest er dus wat gebeuren. De radiator werd vervangen door een nieuwe met oliekoeler en met een ventilator met dubbele capaciteit. Gelijktijdig werd de vinyl kap vervangen door een nieuwe linnen kap en toen stond er een MX5 in de garage die er wezen mocht. Volgens mij hoort een hedendaagse MX5, ook van 1990 en met meer dan 240.000 km, zo te zijn uitgevoerd.

Voorjaar 2011 hebben we met de MX5 Ownerclub Hardenberg een tocht met Hemelvaartsdag gemaakt door de Belgische en Luxemburgse Ardennen. En zowel op de heenreis via een stuk Duitse autobaan, als tijdens de terugreis via de grote wegen rond Luik, werd het bewijs geleverd , met de nieuwe radiator met extra’s toebehoren waren de koelingsproblemen verleden tijd en kon de geplande reis langs en over  de Alpen doorgaan. Via een lange en snelle aanloop op de Duitse autobahn naar Zwitserland liep de Mx5 als en zonnetje. Zwitserland met heuvels en later de alpen is ook geen enkel probleem. Integendeel, onze MX5 beklom de hoogste toppen als een jonge klimgeit en stijgingspercentage van 15 – 17 % zijn geen probleem. Het lijkt wel of de wijzer van de koeling is vastgeplakt op standje normaal. Via de Franse Alpen zijn we  Italië binnengereden, klommen we weer terug naar Frankrijk en zijn we vervolgens afgedaald naar de Middellandse zee.

Ook hier hadden we weer een stacaravan gehuurd. Een MX5 rijdt prima maar is geen pakezel en een caravan, hoe klein dan ook, is geen optie. Nu en straks ook niet. Alleen begon meer en meer onze temperatuur op te lopen. Een MX5 van 1990 heeft geen airco en lange ritten van meerdere uren zijn soms best vermoeiend. Omdat ik al eerder een cruise control had laten installeren, moest het dus aan de stoelen liggen, of de zithouding, of het gebrek een koele lucht.

Trouwens een cruisecontrole is ook in een cabrio ideaal. Ook bij rustig rijden is het een weldaad en een betaalbare luxe. Staat dus ook op mijn lijstje van eisen, en niet op mijn lijsten van wensen, bij een eventuele vervanging van onze rode MX5 NA. Ook de leren stoelen staan mooi, maar zijn in de winter zonder stoelverwarming ijskoud en in de zomer  bloedheet. Rosemarie heeft van badlakens overtrekken gemaakt maar ook dan is het zweterig en plakt alles vast aan je rug. In het vervolg dus geen leer meer in de opvolger.

Najaar 2011 begon de zoektocht naar een opvolger. En omdat ik zelf jarenlang BWM heb gereden was het logisch om me te oriënteren op een BMW Z4. Een Z3 leek me toch te oud, niet weer een hobby auto, maar dan een Z4 met linnen kap. En dus maar eens een paar garages afgelopen, internet geraadpleegd en ten slotte en proefrit gemaakt met een BWM Z4, 2,5 liter, 6 cilinder, airco, cruisecontrole. Ik was verkocht. Nog even een binnendoor weggetje genomen door de bij ons bekende dorpjes en toen sloeg de twijfel toe. De voorspoiler schraapte over de drempels. Telkens weer was het afremmen tot tempo 85+ met rollator met aangetrokken handrem om zonder bijgeluiden de drempel te kunnen nemen.  En dat terwijl een MX5 van 21 jaar oud en met meer dan 240 duidend kilometer de Alpen bedwong zoals alleen Hannibal dat ooit had gedaan, onverschrokken en onvervaard! En wat te zeggen van de vele vrienden die we gemaakt hadden de afgelopen jaren, de contacten met dealers, de kennis die we hadden opgedaan? We weten precies het verschil tussen een NA, NB, NC en alle varianten en specials. Pure kapitaalvernietiging wanneer we dat zouden weggooien, zo ook het schaalmodelletje van een rode MX5 NA in de kamer. Nee, dat niet, dat voorlopig niet en helemaal niet zonder eens grondig de mogelijkheden van een MX5 NC te hebben bestudeerd.  Op de terugweg naar Dedemsvaart hebben we vanuit de auto Willem gebeld van de Cabriohoeve in Gasselte en hem het probleem voorgelegd, of beter gezegd hem deelgenoot gemaakt van onze twijfels en gezegd dat we onderweg zijn  naar Drenthe om een proefrit te maken. Nu, vandaag, over een uurtje. Met een uur waren we er en na de koffie, appeltaart, weer koffie en een plak cake later, stond een zwarte MX5 NC gereed voor een testrit. Over heuvels, slechte wegen, drempels, en na een aantal snelle inhaalmanoeuvres op de Drentse wegen, was het duidelijk. Zo’n auto moest het worden. Deze 2.0 liter, want ja, wat anders maakt het mogelijk het overige verkeer op de 2 baans wegen tot kuierende heideschaapjes te degraderen, dat was precies wat we voor ogen hadden.

Volgens Willem hadden we gereden met een 1.8 liter. Het kenteken gaf dezelfde informatie: 1.8 liter!
Hm, goede raad was duur, er zaten geen leren stoelen in, er was geen cruise controle ingebouwd, de kleur was zwart, of beter gezegd de auto is zwart en heeft geen kleur, maar rijdt als de brandweer, is snel , wendbaar en dus moest mijn zichtbare en ingestudeerde blik van teleurstelling overwonnen worden met een wel heel interessante prijs, en dan gedefinieerd tot het bedrag dat moeten we bij betalen? Na een kop koffie, appeltaart met slagroom en meerdere Amsterdamse anekdotes kwamen we tot een deal: “I come to you, you come to me”.
Twee weken later stond daar een glimmende zwarte MX5 NC gereed en geheel naar wens, met toeters en bellen, zijn we naar huis gereden en maken we nu de plannen voor 2012. Gepland staat al de Ierlandrit met de MX-5 Club Nederland  in mei waar we met 44 equipes van Cherbourg naar Ierland varen en in Ierland aan de voor ons verkeerde kant van de weg gaan rijden.
Onze rode MX5 NA heeft nog een laatste keer van zich laten horen middels een briefje van een bevriende ambtenaar uit Leeuwarden die werkt voor of bij het CJIB: in de laatste kilometer hadden we nog een boete gescoord. Maar ja, na zoveel lol wat we hebben gehad met onze young timer mag de staat ook meedelen, nietwaar, al blijft het zonde.