Harz en Thüringen meerdaagse, 9-12 mei 2024.
Ondanks de strubbelingen aan het begin van het jaar, doordat de oorspronkelijke organisatoren de organisatie neerlegden, was er toch een meerdaagse. Georganiseerd door mijn persoontje ( Bert Raak ) en mijn vrouw Nel, met bij het oppakken nog wat hulp van Robert.
Het was een groot plezier om onverwachts deze meerdaagse te moeten / mogen organiseren. Waarbij wij ook het vertrouwen van de deelnemers kregen. Dit terwijl wij nog niet zo heel lang lid zijn van de club en dat ik nog maar kort geleden tot het bestuur ben toe getreden. Hierbij spreken wij dan ook onze dank uit, voor het hierboven genoemde vertrouwen. Tot zover de aanvangsperikelen.
Wijzelf zijn al een dag eerder, naar de Harz gegaan, in 6,5 rijden, lunch onderbreking mee genomen, waren we bij het hotel. Genietend van het zonnetje genoten we van de omgeving en rust die het uitstraalde, dit was natuurlijk stilte voor de storm, zodra de deelnemers arriveerden, veranderde dit vanzelf. Na een heerlijke nacht, brak de 1e dag aan, met de aankomst van de deelnemers en zijn wij zelf even naar Wernigerode geweest om het 2025 hotel te bekijken.
Na de nodige Hallo’s, leuk en nog veel meer opmerkingen zaten we bij aangenaam weer lekker op het terras te kletsen, dit ging door tijdens het diner binnen en daarna weer op het terras. Wij hebben een korte briefing gehouden en de nodige informatie overhandigd.
Vertrek voor de 1e rit, was op vrijdag 9 uur.
Het verslag van de vrijdag is door Rene Doornekamp.
Vrijdagmorgen verscheen iedereen fris en fruitig om acht uur aan het ontbijt, bijna iedereen.
We vertrekken om 9 uur vanaf het hotel. Het is prachtig weer en de daken kunnen open, het eerste uurtje nog wat fris maar dat was met een jas of sjaaltje prima op te lossen. Heerlijke slingerwegen door de Harz en op naar Stolberg. Het was heerlijk rustig op de weg en we kunnen lekker doorrijden. Onderweg maar even een tussenstop ingebouwd op de vroegere West/Oost Duitsland grens, er was plek om te stoppen en we voor liggen op ons tijdschema. Kees toverde een spuitbusje insectenreiniger tevoorschijn en meerderen maakten er gebruik van om hun voorruit schoon te maken.
Na ongeveer een kwartiertje weer verder gereden naar Stolberg. We parkeerden onze cabrio’s buiten het stadje. Het laatste stukje moesten we even lopen. In Stolberg lekker een terrasje gepakt en een kopje koffie of thee genomen.
Na ca een half uurtje terug naar onze auto’s en onze weg vervolgt richting ons lunch adres. Een prachtige route richting Josephkreutz boven op de berg. Rond kwart voor een kwamen aan op ons lunchadres. Bert R had geregeld dat we met alle cabrio’s naar boven mochten rijden, daar waar alle toeristen dit te voet moesten doen. Het werd ons door de wandelaars niet in dank afgenomen en we kregen vele boze blikken toegeworpen. Als klap op de vuurpijl reden we ook nog op 2 meter langs de terrassen waar velen zaten te eten.
Bijna overal waar we iets nuttigden werden we geacht contant te betalen, niet iedereen had daar op gerekend maar hier en daar werd er voorgeschoten en loste het weer op. Bij terugkomst hotel eerst maar eens de pinautomaat op zoeken. Na de lunch kregen we de keuze om naar het voormalig concentratiekamp/werkkamp KZ museum Mittelbau-Dora, te gaan of degene die daar niet naar toe willen kunnen ook naar een oud monumentaal klooster ( werelderfcultuurgoed ) daar in de buurt. Iedereen koos ervoor om achter Bert R aan te rijden en reden we in kolonne richt het KZ museum. Voor we daar aan kwamen, hebben we een tijd achter een traktor gereden, die hoewel deze niet hard reed, wel veel stof omhoog gooide.
Bij het KZ aangekomen was het ongeveer half vier. Indrukwekkend te zien de historie die daar ligt en alle ellende die zich daar heeft voorgedaan. Hier betreft het veelal Polen en Russen die hier tot werken werden gedwongen.
Om een uur of vijf zijn we weer vertrokken en met nog een 30 minuten te rijden richting ons hotel Riemann in Bad Lautenberg. Het was een zeer geslaagde dag en we hebben met z’n allen echt genoten, van en – met elkaar. Na het diner binnen in een ruimte speciaal voor ons, gingen we weer naar buiten, om nog verder na te praten over de dag en tal van andere dingen.
Zaterdag was de start net als op vrijdag weer om 9 uur.
Van de zaterdag doet Bert L hieronder verslag.
Verslag 2e routedag.
Het is zaterdag, de 2e routedag. Alweer vroeg ontbijten, het begint te wennen. Met 9 cabrio’s om klokslag 09.00 uur de weg op. Lekker zonnetje, de dag begint fris. Egbert waagt het erop en heeft de korte broek aangetrokken. Er staat een rit van 162 kilometer op het programma die we vanuit Bad Lauterberg in westelijke richting beginnen. De ontbijtkoffie was te slap of dakloze rijders hebben een hogere cafeïne behoefte, want de eerste stop is al na ruim 30 kilometer en direct een serieuze. We parkeren de auto in Duderstadt en gaan in de gezellige winkelstraat op het terras aan de koffie. Er is ook tijd voor de markt en wat winkelen. Er wordt zowaar een enkel Moederdag cadeautje gescoord.
Het vervolg gaat in noordelijke richting op weg naar de lunch. Door stoplichten en drukte slaat het cabrioveld wat uiteen. Geen probleem, de route staat bij de meeste (BMW-) rijders in de navigatie, de techniek staat voor niks. En zo bereiken we Osterode am Harz, waar de plaatselijke brasserie ons rond 12.30 uur verwacht met gereserveerde tafels en een ‘à la carte’ menu.
Karin (v. René) kiest de Griekse maaltijdsalade, en dat blijkt een prima deal. De salade is dermate groot, dat deze zelfs na een rondgang langs alle 9 tafelgenoten nog niet op is. Gelukkig voor de portemonnee zijn de winkels tijdens onze lunch ongemerkt op slot gegaan. Bij een enkeling komt deze Duitse zaterdagmiddagsluiting als een harde werkelijkheid binnen. Maar goed, we zijn naar de Harz gekomen om te rijden en niet om te shoppen. Dus de auto’s weer opgezocht en verder op het cabriopad.
De groep, met Hesly achter de Camera.
Verder noordwaarts, dwars door de bossen van de Harz naar de mooie stad Goslar. Daar geen stop gepland, we rijden door naar Bad Herzberg. Even ten zuiden van deze stad een publiekstrekker die niet gemist mag worden: het ‘boomkroonpad’. Na parkeren en een korte wandeling wordt (te) optimistisch de kaartjesverkoop gepasseerd. Onder het mom van ‘dat zien we straks wel’ wordt de wandeling naar het begin van het boomkroonpad voortgezet. Door tourniquet poortjes tegengehouden en met het blik op heen en weer rennende kinderen wordt het plan afgeblazen ten gunste van een alternatief: de zomerrodelbaan van Sankt Andreasberg.
Als eerste weg, als laatste beneden, hoe? Lees de tekst.
Over het westelijke deel van het Brockenmassief zuidwaarts naar St. Andreasberg. Wat opvalt is het sterk veranderde landschap. In een paar jaar tijd zijn als gevolg van een aantal opvolgende (te) droge zomers een groot deel van de fijnsparren aangetast door de schorskever en gesneuveld. Zo’n 70% van de sparren zijn grijsbruin en kaal. Het doet surrealistische aan. In de namiddag arriveren we bij de zomerrodelbaan.
Bert R., Egbert, Olaf en Kees met de stoeltjeslift naar boven en de rest op het terras. Met alleen het onderste deel van de baan in zicht zijn onze 4 rodelhelden bovenaan de helling verdwenen en begint voor de bier- en koffiedrinkers het gespannen wachten, en wachten, en… De eerste die weer in beeld komt is Olaf. Door zijn gele shirt niet te missen. Alleen….wandelend naast de baan i.p.v. er op. Hij blijkt eerder uit de bocht gevlogen en kan gelukkig na de 3 andere baanvaste rodelaars nog aansluiten en zijn weg in de baan vervolgen. Het is inmiddels dik na vijf uur en de laatste cabrio etappe van die dag wordt ingezet.
Naar het hotel om direct aan te sluiten voor het diner. Kipfilet in Aspergesaus met rijst. Tussen hoofdmaaltijd en toetje neemt Margré het woord om Bert en Nel te bedanken. Het was een zeer geslaagde meerdaagse met veel gezelligheid en leuke ritten, ondersteund door mooi weer en een zeer grondige voorbereiding.
Als dank ontvangt Bert een aantal kleine cadeautjes waaronder een fles lokaal gebrouwen kruidenbitter (Schierker Feuerstein) en een heuse heks op bezemsteel. Want, in 1583 werd in Wernigerode een kruidenmengster tijdens een heksenproces tot de brandstapel veroordeeld. Haar geest waart nog steeds rond in de Harz en heeft ons te pakken gekregen, want onze gedachten zijn al bij de meerdaagse van volgend jaar, vanuit…..Wernigerode.
Zaterdagavond werd er vol enthousiasme terug gekeken op de meerdaagse, en hoe laat te ontbijten op de “afscheidszondag”, rond 9 uur op zondag vertrokken de eerste deelnemers, rond 10 uur was iedereen op de weg terug naar huis. Wij, Nel en ik willen het verslag eindigen met onze dank uit te spreken aan alle deelnemers; Bert L, Rene, Karin, Marion, Karin, Olaf, Margré, Hesly, Henk, Egbert, Hilly, Arjen, Ettjen, Kees, Ed en tot slot Angelet.
Zonder anderen tekort te doen, de hoofdmoot van de foto’s zijn spontaan gemaakt door Hesly en Bert L, ook hiervoor onze dank. De tekst is gemaakt door Bert L, Rene en Bert R.
Niet onvermeld mag blijven dat Riet, op werkelijk het allerlaatste moment heeft moeten afzeggen, getroffen door Corona, waar ze behoorlijk ziek van was/is.
PS Waar eerder gesproken wordt over Wernigerode voor volgend jaar, wordt het toch weer, Bad Lauterberg. Zelfde locatie maar andere ritten en bestemmingen. De nieuwe vriendin van mij,( Bert ) en de fles om thuis een drankje op de leuke meerdaagse te nemen, gelukkig vind Nel het niet lekker, heb ik wat meer.
Iedereen bedankt.
Meer foto’s zien? Klik hier
