Binnen onze club worden kleurrijke namen gegeven aan de cabrioritten en voor de Frieslandrit van 23 april 2022 heeft de organisatie (huize Lems) bedacht dat dit Inzichten, uitzichten en meer…… zou worden én dit een duidelijke omschrijving zou zijn van wat we konden verwachten.

Ik weet niet hoe het andere cabriorijders vergaat maar een cabrio rit(ueel) begint bij ons altijd met een laatste inspectie van de automobiel, even een rondje lopen om het blik, er geen vogelpoep op het canvas ligt, bandjes op druk en natuurlijk nog even buienradar raadplegen. Zo ook deze ochtend, natuurlijk pet mee en de bijrijdster een sjaaltje om, twee klikjes op de schakelaar van de stoelverwarming en op weg naar het Woudagemaal in Lemmer. Het startpunt van onze tocht door Fryslân.

Zoals we nu weten is het Woudagemaal te Lemmer in 1920 geopend. Het is het grootste stoompompstation ooit gebouwd en nog steeds in bedrijf. Het vertegenwoordigt het hoogtepunt van de bijdrage van Nederlandse ingenieurs en architecten in het beschermen van het Nederlandse volk en land tegen de natuurlijke krachten van het water. Overtollig water werd oorspronkelijk afgevoerd door middel van windmolens. Het waterrijke Friesland stond de eerste jaren van de vorige eeuw regelmatig blank en hier moest hoognodig verandering in komen. Het Woudagemaal heeft hieraan een heel belangrijke bijdrage geleverd.

Rond 09:30 uur rollen de eerste clubleden over de klinkers richting de parkeerplaats van het Woudagemaal en na allemaal een plekje te hebben gevonden op naar het bezoekerscentrum. (Anneke was inmiddels ook gearriveerd na enige vertraging voor een van de 238 beweegbare bruggen die Friesland rijk is……..). Onder het genot van koffie, cake, een welkomstwoord en uitgebreide briefing van Bert Lems zijn er drie aparte groepen georganiseerd voor de rondleiding.


Hierbij nog even een compliment aan Bert Lems en zijn vrouw Ettjen voor de fantastisch begeleiding en organisatie van dit bijzondere event. Voor we ook maar een meter van de tocht hadden gereden was het voor het einde van de ochtend al een geslaagde dag!

Na de prachtige uitleg en leerzame rondleiding langs en door het gemaal waar kolen, olie en stoom een belangrijke rol spelen en de brute kracht van ijzer zelfs in ruste indrukwekkend zijn, op naar buiten waar onze bolides in de zon stonden te wachten om aan de Frieslandrit te beginnen

De eerste auto, de BMW Z3 met Robert en Henriëtte, aan boord reed zo rond 11:30 uur van het parkeerterrein bij het Woudagemaal naar de Suderseewei. De laatste auto vertrok een uur later via een van de mooiste stadjes van Friesland, Sloten, naar Balk door Woudsend naar Oudega. Langs Oudemirdum en via ‘t Mirnser Klif naar Mirns en aan de Murnserdyk onze eerste stop bij Paviljoen ‘t Mar.
Een schitterend plekje voor een lunchstop en dan ook nog getrakteerd worden op een stekje in de volle zon met uitzicht op het IJsselmeer en tientallen kitesurfers.
Voor je het weet is de Kite O ‘Clock (een Vega was er ook) weggespoeld en gingen de eerste cabriodaken al weer open om de reis te vervolgen.

Via Warns en het oude Stavoren, dat haar stadsrechten al in 1118 verwierf, naar Hindeloopen dat door de verandering van de Zuiderzeekust aan zee kwam te liggen en in 1225 haar stadsrechten kreeg. Met de zon in de rug vanuit Hindeloopen nog een kleine 8 kilometer naar Workum waar (tip voor wie nog eens Workum bezoekt) de kunstwerken van onze Friese voddenboer en schilder Jopie Huisman te bewonderen zijn.

Na diverse fonteinen in de stadjes te hebben kunnen bewonderen, welke een blijvende herinnering zijn aan 2018, het jaar waarin Leeuwarden de Europese culturele hoofdstad was, ging de rit verder.

Door het vlakke landschap met weidse uitzichten tussen de meren door naar IJlst (Drylts op zijn Fries) dat bekend staat om haar scheepsbouw en al ruim 750 jaar een van de elf Friese steden is. Met inmiddels de haren uit model even tijd voor een snack-drinkstop bij de fontein van IJlst, onder de rook van het werkend monument de houtzaagmolen ‘de Rat’. Een schitterend exemplaar dat is gebouwd in 1828 en herbouwd in 1967.

Met wat kaas in het vuistje door naar Sneek en om het Sneekermeer heen via Terherne naar het eindpunt Restaurant ‘t Salt aan het Sneekermeer om nog even na te genieten.

Vanwege de harde wind op het terras zou een woordje van dank liplezen geworden zijn en hebben we dat maar overgeslagen. Op tafelniveau met een goed glas wijn hebben we de dag nog even besproken en kunnen genieten van de laatste zonnestralen.
Wat een topdag!

Nog meer foto’s zien, klik hier

Tekst: Bernhard
Foto’s: Paul en Hesly