3. Evenementen

door

Lampje vervangen NC FL

Dat je een lampje moeilijk kunt vervangen in moderne auto’s was mij wel eens ter ore gekomen, maar als je het dan zelf eens meemaakt, dan komt de praktijk om de hoek kijken. Bij mijn NC uit 2006 ging het nog wel, maar als je dat in het weekend overkomt dan is er geen garage meer open en raadpleeg je het instructie boekje. Deze gaf aan dat dit via het binnenscherm van het spatbord moest gebeuren. Is het de linker lamp dan het wiel totaal naar links draaien om erbij te kunnen.

20191017_143134

Nou vergeet dat maar! Zelfs met het wiel er compleet af, en het binnenscherm gedemonteerd is het nog een moeilijke klus. Je komt namelijk van onderen niet makkelijk bij het veertje die de lamp vastklemt. Zeker niet als je NC FL niet op de brug staat.

Als je de luchtfilterbehuizing verwijdert, dat gaat al lastig, kun je er makkelijker bij en zie je wat je doet. Dan kun je het veertje op de juiste manier los maken, de lamp verwijderen en een nieuwe erin zetten zonder dat er wat afbreekt.

Hoe krijg je de luchtfilter behuizing er vanaf?

vier schroefjes losdraaien en de bekabeling er naar toe wat meer ruimte geven dan kun je de luchtfilterbehuizing van de schroeven afhalen en erbij.

Nog beter is direct naar de garage gaan en het daar laten doen. Als er een stukje afbreekt dan moet je de hele koplamp vervangen. Dat gebeurde uiteindelijk bij de Cabriohoeve.

door

Regen kan de pret niet drukken tijdens Herfsttintenrit

20191019_113145

De dag begon met een hartelijk welkom bij garagebedrijf Dick Gerritsen en Zn. Er was koffie, thee en de eigengebakken cake en koek  (door Janny en Eldert) vielen direct in de smaak. Harry heette iedereen welkom op deze uitgestelde herfstrit. Een week later dan gepland in verband met het overlijden van Hans en zijn afscheid op 12 oktober jl. We hebben Hans herdacht met een minuut stilte. Daarna heeft Harry een korte toelichting gegeven op de rit en hebben we gezongen voor de jarige Edwin.

Onderweg kwamen we bij deze molen. Het leek wel een museum. We hebben genoten van de oude naaimachine, de stof op de stoelen, de oude weegschalen en etiketten en de klompjes. Veel herkenning bij onze leden.

Doordat we niet op de besproken lunchlocatie van 12 oktober terecht konden, moest er geïmproviseerd worden. Ans en Dick hebben, in de stromende regen, op de parkeerplaats bij het landgoed Staverden twee partytenten opgezet en vanuit de kofferbakken van de auto’s de catering verzorgd. Toen de deelnemers arriveerden werd het gelukkig droog en dat was een mooi cadeautje van de natuur. De sfeer was heel goed en de catering werd gewaardeerd.

Bij het begin van de middagrit werden de tenten opgeruimd en het afval afgevoerd. Met de kap eraf ging de tocht vervolgens via Garderen, Nieuw Millingen en Kootwijk  door de prachtige bossen van de Houtvesterijen. Hier was een grote parkeerplaats waar de deelnemers werden opgewacht met enkele verrassingen. Naast allerlei lekkernijen was er de mogelijkheid om mee te dingen naar de dagprijs van deze rit. Er was een parcours uitgezet voor een behendigheidsproef. Hoe snel breng jij een tennisbal in een bakblik op je hoofd vijftig meter verder. Dit was hilarisch! Wat hebben we gelachen en wat zijn sommigen van ons lekker fanatiek.

Het laatste deel van de rit ging verder door de Houtvesterijen en via de mooie Veluwse dorpen Harskamp en Hoenderloo naar Otterlo. In het Smulhuis daar hebben we onze laatste versnaperingen genuttigd en zijn de dagprijzen uitgereikt.
Het was weer een mooie clubdag. De voorzitter bedankte iedereen en attendeerde nog even op de jaarvergadering die 30 november  in Zwolle/Lichtmis wordt gehouden. Hiervoor wordt nog een uitnodiging verstuurd. Verder wil ik als ‘leerling route uitzetter’ Dick en Harry bedanken voor de fijne samenwerking. Het was voor mij een mooie ervaring.

Ik sluit graag af met een citaat van Lies op de app. Regen kan de pret niet drukken; de sfeer is altijd zonnig.

Met een vriendelijke groet, Ans

door

Om in stijl te blijven: ‘Slag om Coevorden rit’ blijkt een voltreffer

Op de laatste augustusdag kwamen 25 equipes naar Coevorden voor een hele belevenis. Coevorden is een garnizoensstad en sinds enige jaren vieren ze dat ook in deze maand. Toevallig in het weekend dat wij deze rit op de agenda hebben staan. Nu wij ook meerdere leden hebben uit dit prachtige vestingstadje, ontkwamen wij er niet aan om Paul, als ras Coevordenaar, te vragen of hij het leuk vond om samen met de andere Paul een rit te organiseren.

20190831_111849

Tussen 09.30 en 09.45 kwamen de 25 equipes aan op de parkeerplaats bij het zwembad. Van hier liepen we de vesting in naar de ganzenmarkt om daar te genieten van een kop koffie met koek. Na de verwelkoming door Harry en de briefing over de dag kregen we een rondleiding langs de prominente gebouwen en langs de kampementen van de garnizoenstrijders en het standbeeld van JB van Heutz. De organisatie had ons digitaal informatie gestuurd over de gebouwen en ook over de dorpjes onderweg.

Tegen 11.30 waren alle deelnemers weer op de parkeerplaats om daar om de twee minuten te starten. Het eerste stuk leidde ons dwars door Coevorden, met zijn watertoren, om vervolgens koers te zetten naar Dalen. Een prachtig mooi dorp waar we later op de dag weer terug zouden komen. Via Wachtum kwamen we onder een viaduct door en gingen we met mooie slingerweggetjes naar de sloten en kanalen die Drenthe ook kenmerken. Door schaduwrijke bossen, langs mooie rietgedekte boerderijen met grote kapschuren, over een kasseienstrook  naar dorpjes met huizen met prachtige tuinen naar de lunchlocatie “het Wapen van Aelden”

Na de lunch gingen de equipes weer op weg voor het tweede deel. Door Zwello, Schoonoord, Eeserveen, naar de bossen van Exloo. Daar bezochten we een hunebed wat daar meer dan 3400 jaar voor Christus gebouwd is.  Even verderop gingen we een parkeerplaats bij een zwembad op om via een heel smal weggetje uit te komen bij de Kibbelkoele. Een zwemplas midden in het bos met MTB tracks, wandelpaden en zelfs een snacktent. Op de parkeerplaats genoten we van een drankje om daarna via een zandpad  koers te zetten via Sleen naar Dalen.

Het afsluitend drankje hebben we bij Cornelis in het centrum van Dalen genuttigd. Dalen is een bruisend dorp dat heel veel organiseert om de mensen naar het dorpscentrum te trekken. Voor een aantal leden,  liefhebbers van  live muziek, werd het een latertje en eindigde de dag in de stad Hardenberg op het pleinfestijn.

door

Sfeervolle impressie van meer dan geslaagde Schotlandreis

Eind oktober 2018 hebben wij (Angelet, Margré, Hans en Henk) een vijfdaagse trip met de cabrio naar Zuid-Engeland gemaakt. Onvoorstelbaar….. het was prachtig weer … en er kon steeds met de kap open gereden worden.

Geraakt door de knusse Engelse dorpjes, zoals die uit de tv serie Inspector Morse, besloten we het er nog maar eens op te wagen en een rit door het Schotse deel van de UK te maken. Om een goede kans te hebben op redelijk weer, kozen we voor de maand juli. In februari begon de voorpret al. Plannen maken! Wat willen we doen en zien en … waar moeten we dan overnachten? Na goed overleg werden hotel- en B&B overnachtingen geboekt. Maar allereerst de ferry om tijdig een plek te bemachtigen. Na een aantal maanden erg veel voorpret ging de reis beginnen op 18 juli in IJmuiden. We moesten inschepen voor 16.00 uur. Na een goede overtocht met uitgebreid diner-buffet en een stevig Engels ontbijt voeren we op 9.15 uur ‘local time’ de haven van Newcastle binnen. Eindelijk!!!! Het rijden kon beginnen.

Per dag wilden we ca. 200 km. rijden, zodat we genoeg tijd hadden om leuke dorpjes te zien en andere leuke dingen te doen.

De eerste dag reden we over de grens van Engeland en Schotland door het Northumberland National Park via Jedburgh naar Edinburgh. Na een goede nachtrust en een traditioneel Schots ontbijt (worstjes, haggis, baked beans, black puding, bacon en fried eggs) zijn we met de bus van het hotel naar de stad gegaan om ons hier, met een ‘hop on hop off’-bus,  te verplaatsten in de stad en (uiteraard) Edinburgh Castle te zien. Ondanks de drukte van alle Aziaten, hebben we de ‘one o’clock gun’ en de Schotse kroonjuwelen niet gemist.

De derde dag een trip van Edinburgh via Crieff en Killin met de Falls of Dochart naar Blairgowrie. Dan zijn we dan in de Highlands aangekomen.

Na de voortreffelijke lunch in een campingrestaurant, genoten we ’s avonds een diner (met o.a. heerlijke vis) in een kerkgebouw. Met zachte moderne kleuren en gebruik van fijne materialen heeft dit gebedshuis hier een prachtige nieuwe bestemming gekregen.

Maandag wachtte een werkelijk schitterende route naar Foyers aan het meer van Loch Ness. We reden door het Cairngorms National Park. Een adembenemend mooi landschap van uitgestrekte bergen en dalen en oneindige heidevelden.

Een dun bevolkt gebied en… onze eerste kennismaking met het rijden over ‘single track roads’. Feitelijk één rijbaan met regelmatig op korte afstand van elkaar uitwijkplaatsen, waar je elkaar kunt passeren. Hier blijkt dat de Schotten rustige en vriendelijke bestuurders zijn die andere weggebruikers de ruimte geven.

Na een heerlijke curry in het hotel aan het meer van ‘Nessie’  en een goede nachtrust vertrokken we de volgende dag van Loch Ness naar Portree op het Isle of Skye. Inmiddels is dit eiland met een brug verbonden met het vaste land. Onderweg deden we weer twee kastelen aan, Urquart Castle en het prachtig gelegen Eilean Donan Castle.

Onze B&B in Portree verraste ons met een geweldig uitzicht vanuit onze kamers op de baai. Een bijzonder vriendelijke host vertelde dat we gebruik mochten maken van de lounge met deze “beautiful view”

Om het Isle of Skye te zien heb je zeker een dag nodig. We reden totaal ca. 250 km over kleine wegen, voor een groot deel single track. Het landschap wat zo uit The Game of Thrones lijkt te komen, is werkelijk schitterend. Bekende spots zijn The Old Man of Storr, de kleurige haven van Portree, diverse watervallen en een bezoek aan de Talisker Distileerderij.

Een rondleiding zat er helaas voor ons niet meer in aangezien deze geheel was volgeboekt. Na het diner werden we in het centrum nog getrakteerd op een muzikaal optreden van de Pipe band van the Isle of Skye.

34a

Met pijn in het hart namen we de volgende dag afscheid van het Isle of Skye. De rit voerde via Loch Lomond en de Trossachs National Park naar Spean Bridge, ca. 10 mijl van het bekendere Fort William. Aangezien de weergoden ons ook deze dag weer bijzonder goed waren gezind, gingen we met de kabelbaan naar de hoogste berg van Schotland,  de Ben Nevis. Hier genoten we van een schitterend uitzicht op de omliggende lochs en bergen.

De volgende dag maakten we in de ochtend een toer van ca. 120 km, over deels single track roads, in de omgeving van Fort William.

Na de lunch vertrokken we om 14.30 uur met de bekende Harry Potter stroomtrein vanuit Fort William naar Mallaig. Tijdens deze rit van ca. 2 uur passeer je het bekende viaduct van Glenfinnan. Een prachtige belevenis. Onze heenreis werd echter met een uur vertraagd, omdat een andere trein vanuit Malleig niet kon vertrekken door een technisch probleem. Dus moest onze stoomlock ‘onder stoom’ worden gehouden op het voorlaatste station. Hiervoor moest via inderhaast aangerukte brandslangen extra water worden aangevoerd om de extra reistijd te kunnen overbruggen. Na het eten van een heerlijke Fish and Chips in Mallaig ging de terugweg zonder stops en maakten we de filmpjes van het beroemde viaduct.

De volgende dag was qua weer, een dag zoals we deze nog niet hadden meegemaakt. Regen, laaghangende wolken, kortom een beeld zoals we dat zeker ook van Schotland kennen Deze dag voerde ons naar Bellshill, een buitenwijk van Glasgow. Onderweg hebben we maar troost gezocht bij koffie met een heerlijke scone.

Vanuit Bellshill konden we met een treinritje van ca. 20 minuten naar het centrum van de Glasgow.

Hier was er een festival met muziek en straattheater. Met onder andere een fantastisch optreden van de Harbingers drumcrew.

45b

(www.Harbingersdrumcrew.com). Kortom een gezellige drukte zeker toen de miezerregen na 11.00 uur ophield en de zon doorbrak. We hebben er maar een ‘half pint’ op gedronken.

De laatste dag stond er nog 220 km op het programma. Via ca. 80 km snelweg en provinciale wegen ging het richting onze ferry in Newcastle. Onderweg vanaf een afstandje nog even het beroemde bouwwerk Hadrians Wall bewonderd. Na het inschepen vertrokken we om 17.00 uur weer richting IJmuiden. Aan boord was weer volop vertier, een bioscoop, casino en live muziek. Maar wij hielden het bij een potje kaarten en een biertje. Na een goede nachtrust hebben we samen op de terugreis nog geluncht en na-gemijmerd over deze o zo prachtige, gezellige reis naar het verrassende Schotland.

Misschien gaan we toch nog eens terug om die mooie kilt of Lady Di shawl te halen.

Hans, Angelet, Henk en Margré.

door

Triple Split Rit valt in de smaak

Zaterdagmorgen 10 augustus 2019. Vanaf 09:40 uur komen de eerste equipes in Dedemsvaart aan voor een nieuw clubevenement. Vandaag gaan we, onder behoorlijk winderige omstandigheden, de ‘Triple Split Rit’ (naar een idee van Machiel) rijden. Voor alle deelnemers is dit weer iets nieuws. Ondanks de vakantieperiode is de opkomst GROOT te noemen: 31 equipes aan de start waarvan drie met leden van de wachtlijst.

Om 10:00 uur staat de koffie/thee met wat lekkers klaar in de centrale hal van lunchroom Dina’s Fellows, dat is gevestigd in hetzelfde gebouw  waar ook de befaamde gitarenwinkel The Fellowship of Acoustics is gehuisvest. De sfeer is  van het begin af aan erg gezellig;  voor velen is het een weerzien met clubleden die al een tijdje niet meer waren geweest. De gastrijders worden direct in de groep opgenomen en voelen zich als in een warm bad.

Uitleg
Harry heet als voorzitter om 10:45 uur iedereen welkom op deze prachtige locatie en voorspelt een leuke en gevarieerde dag. Vervolgens doet Robert samen met Han de briefing, waarbij uitleg wordt gegeven over hoe de Triple Split Rit wordt gereden. Deze bestaat uit drie verschillende routes van ca. 30 tot 40 kilometer, welke vertrekken en eindigen bij dezelfde locatie. Per ronde vertrekken er telkens groepen met drie equipes die zich  tijdens de ritten van elkaar afsplitsen en gedurende de ritten ook meerdere malen elkaars wegen kruisen. Het rustig achter elkaar aan rijden zit er bij deze rit dus niet in. Kortom, alle ingrediënten voor een rit vol verwarring en chaos lijken aanwezig.

Ontmoeting
Tussen de ritten door is er voldoende gelegenheid voor ontmoeting en kunnen de deelnemers hun ervaringen met elkaar delen. Zo is er tussen de eerste en tweede ronde een gezamenlijke lunch, die door lunchroom Dina’s Fellows prima wordt verzorgd. Tussen de tweede en derde ronde is er een snackstop, waarbij de deelnemers onder het genot van een hapje en een drankje hun ervaringen van de tweede rit kunnen uitwisselen.

Winnaars
Na afloop van de derde rit worden de deelnemers opgevangen in de centrale hal van Dina’s Fellows, waar ze onder het genot van een drankje nog een vragenlijst kunnen invullen. Vragen over met name Dedemsvaart en omgeving en over The Fellowship of Acoustics.

Uiteindelijk blijken Henry en Anita de rondes het beste te hebben gereden en de vragenlijst het beste te hebben ingevuld. Op de voet gevolgd door Jan en Antoinette en Paul en Anneke. Na afloop van de prijsuitreiking worden de ritorganisatoren Robert en Han door Paul bedankt voor het organiseren van deze leuke rit en gaat iedereen weer tevreden en voldaan huiswaarts.

Herhaling
Uit de reacties van de deelnemers is gebleken dat dit nieuwe concept van rit rijden erg is gewaardeerd. Met name dat er tussen de ritten door veel tijd was voor ontmoeting, maakte dit evenement erg gezellig. Het ligt dus in de lijn der verwachting dat dit type rit  vaker op de agenda gaat verschijnen.

Klik HIER voor een uitgebreide fotoreportage van deze rit.

door

Toscane 2019

 

20180323_170727Vorig jaar begonnen de gedachten al vorm te krijgen bij de aanschaf van mijn Mazda Mx5 NC Kaminari met cruise control. Dat zou handig zijn op een langere vakantie naar Toscane. Op de snelweg makkelijk een treintje oppikken die dezelfde snelheid rijdt. Met Robert en Henriette mijn plannen besproken. Zij hadden al eerder een Toscane reis gemaakt en hadden ervaring. In januari hebben we alle overnachtingen geboekt en de reis verder doorgesproken. De Stelvio, de Gavia pass. Dat moest in juni toch wel lukken. Brescia met het Mille Miglia Museum, Toscane en de bloemen riviera waren wat steekwoorden waar we de reis aan opgehangen hebben. Iedere reisdag zo’n 500 km rijden en op verschillende plaatsen meerdere dagen verblijven.

Het eerste verblijf waar we meerdere dagen zouden verblijven lag aan het Gardameer. 2-3 reisdagen daar naar toe gaf ons de kans om ook veel binnen weggetjes te nemen en niet alleen maar op de snelweg te cruizen.  Eerste overnachting was in een hotel in Heidelberg. De tweede in een B&B in het Oostenrijkse Prutz. Vlakbij Landeck, Fiss en Servaus. Bekend van eerdere vakanties. We hebben op de meest bijzondere plekjes geluncht. Zoals op het bospad hieronder.

 

Onderweg zagen we al dat de Gaviapass niets zou worden. Hij was ook uit de Giro gehaald omdat het te gevaarlijk was voor de wielrenners. Pas bij het oprijden van de Stelvio kregen we definitief in de gaten dat die ook niet in zijn geheel genomen kon worden. Een kleine teleurstelling. We zijn toch naar het hoogst bereikbare punt gereden om toch iets van het Stelvio gevoel te krijgen. 22 haarspelden konden we naar boven rijden. Daar stond ook een groep Franse Porsches. Een berijder heeft ons op de Stelvio vereeuwigd. Verschillende bergmarmotten kwamen ons begroeten. Bijzonder dat we deze daar ook konden aanschouwen.

Toen zijn we weer afgedaald en doorgereden naar Limone aan het Gardameer. Prachtige plaats met leuke winkeltjes en restaurantjes aan het water. Op de tweede dag zijn we naar een plateau gereden zodat we het Gardameer van boven konden bekijken. Bij terugkomst van de rit konden Robert en ik nog een verfrissende duik in het zwembad nemen.

Op weg nar Toscane hebben we een stop gemaakt in Brescia. De dames om te shoppen, de heren om het Mille Miglia museum te bekijken. We troffen het. Een groep Italiaanse BMC rijders zouden zo vertrekken. We hebben de breefing en het vertrek op film kunnen vastleggen. Net zo stoffig als de Mille Miglia in 1927. Er bestonden toen nog geen asfalt wegen. Het museum is prachtig mooi aangelegd in een oud klooster. Alle winnaars, alle automerken zijn er prominent aanwezig en er is ook een hele kledinglijn te koop. Vitrines van allerlei sponsors met dure klokjes of andere accesoires. Oude tankstations, werkplaatsen ademen de sfeer uit van de jaren 50. Water uit de kraan krijg je door op een voetpedaal op de grond “gas te geven”. Het kan niet toepasselijker.

 

In Toscane zouden we 4 dagen verblijven. Dat was op een wijn/ Olijfolie boerderij in het Ghianti gebied. Met zwembad, jacouzie en prachtig gelegen in de bergen boven Regello. De naam Podere Piana. Iedere dag heerlijk sturen door al die bochtjes zelfs voor de boodschappen of het avondeten. Een top verblijf waar we graag €100 per nacht voor over hadden met zijn vieren. Dagelijks hebben we gezwommen en in de jacoucie gezeten of een drankje gedronken op de ligbedden naast het zwembad. Twee van de vier avonden hebben we zelf Italiaans gekookt. De andere twee sfeervol getafeld bij 1250 in Regello en bij Fattone degli Usignoli in San Donato. Een prachtig hotel met goed restaurant, sportvelden, een amphitheater en een sfeervolle ambiance. Robert en Henriëtte hadden hier al eens met Auke en Femmy gelogeerd.

Florence is een stad die je zeker moet bekijken. Met de Ponteveggio, de cathedralen van de Medici, zijn herinnering aan vele grote Italiaanse schilders en uitvinders, de machtige vergezichten. Onvergetelijk was het.

 

Van Toscane reden we richting Pisa om naar de bloemen Rivièra te gaan. Lucca is een bijzondere plaats met Citadell. Goed voor een volgend bezoek. Onderweg een tussenstop in de Italiaanse Rivièra. Op de pier hebben we de lunch op gegeten. De Maserati’s en Jaguars zijn talrijk op de lange stroken parkeerplaats. De strandstoelen staan al te wachten op de eerste golf van bezoekers aan deze 7 km lange stranden. Cinq Terra zijn 5 prachtig mooie dorpen die met de trein goed bereikbaar zijn. Kleurrijk liggen ze tegen de berghellingen omhoog, hebben een klein haventje, mooie stranden, en wandelpromenades. Met de trein is het 5 minuten rijden om in het volgend dorp te komen. De trein rijdt grotendeels door tunnels, dus een mooi uitzicht heb je niet echt. Soms kun je een glimp opvangen als de tunnels even doorbroken worden. In Riomaggiore, als ik het goed heb,  hebben we ervaren wat het is om tegen de berghelling te wonen. Smalle straatjes met hoge trappen waar je iedere keer overheen moet om weer thuis te komen. Het lijkt mij niets. De vergezichten vergoeden veel. Monterrosso heeft een groot strand en een oude stadskern met een kasteel en uiteraard een haventje. In Moneglia verbleven we drie dagen. Prachtig uitzicht op zee. Ons appartement had een ruim balkon en dat gaf de mogelijkheid om ook buiten te eten. Het echte vakantie gevoel.

De langste etappe was van de Bloemenrivièra naar Duitsland. 680 km waar we inclusief stops 10,5 uur over gedaan hebben. Tolpoorten, bochtige snelwegen, wegopbrekingen en regen waren daar de oorzaak van. Talloze tunnels waar het geluid van je uitlaat als muziek in je oren klinkt. Zeker als je achter een Aston Martin de Gothard tunnel in rijdt. Talloze klassiekers en sportwagens op de parkeerplaatsen langs de snelweg in Zwitserland. We waren blij dat we in Duitsland weer eens wat anders dan Italiaans konden eten. Robert en Henriette hebben zich tegoed gedaan aan een currywurst (XXL)

Het NH hotel in Weinheim was een heerlijke verrassing waar het goed toeven was na zo’n lange reis. Dat ondervonden ook de hockeyploegen van Ierland en Duitsland die daar onder gebracht waren, ruime kamers, met bad en toilet, TV zodat we de GP van Canada en de finale van de Nationsleague konden zien en een bar waar we nog een afzakkertje konden nemen voor het slapen gaan.

De laatste etappe weer naar huis begon dicht. Tegen 11.00 was het droog en konden de kappen naar beneden. Naast snelweg hebben we toen ook voor de binnen weggetjes gekozen om niet alleen kilometers te maken maar ook te genieten. Onderweg vonden we ook een gezellige lunchlokatie. Voor Keulen hebben we de cabrio’s weer de snelweg opgestuurd om voor 18.00 uur weer in Hardenberg te zijn. Een afsluitend etentje bij de Chinees en wat napraten gaf ons weer een dankbaar gevoel veilig thuis te zijn.

3600 mooie kilometers sturen. Prachtige onderkomens met zwembad en uitzicht. Heerlijk Italiaans gegeten. Mooie plaatsen bezocht. Mille Miglia museum is zeker een aanrader. Evenals Podere Piana net onder Florence in Regello. Met de Mazda Mx5 NC uit 2011 reed ik bijna 1 op 15 gemiddeld. Dat een BMW 3.0 meer consumeert mag duidelijk zijn. 1:12. In Duitsland en Oostenrijk is de benzine het goedkoopst. Italie en Zwitserland zitten op het nivo van Nederland met de benzine prijzen.

 

Veel positieve reacties op onze reis gekregen. Meerdere leden willen dit ook gaan doen. Maak je nu zelf ook zo’n mooie reis met cabriovrienden, stuur je verslag dan op naar de redactie. Dan worden meerdere leden enthousiast om ook zoiets te ondernemen.

door

Tot net niet boven Groningen en volop genieten eronder in afwisselende rit

Het is de ‘vroege ochtend’ van zaterdag 25 mei . Tussen 9.30 uur en 10.15 uur verzamelen zich 23 equipes bij  McDonald’s in Assen om deel te nemen aan de ‘Tot net niet boven Groningen rit’. De hemel is deze ochtend bedekt met een grijze sluier van wolken, maar het is droog. In ieder geval een mooie opkomst om er weer een gezellige dag van te maken.

Door een onhandige actie met de autosleutel moet rituitzetter Robert hals over  kop een ‘koeriersdienst’ uitvoeren tussen Assen en Hardenberg en vice versa. De overige deelnemers vermaken zich ondertussen prima onder het genot van een kopje koffie, thee of cappuccino. Gelukkig zijn Robert en Bart op tijd terug om zelf ook nog mee te kunnen doen aan de rit.

Om 10:15 uur wordt de briefing gedaan door Harry, waarna de eerste equipe op pad wordt gestuurd door Han. Hij is duidelijk in z’n element in de functie van starter.

Frisjes

Het is met 15 graden bepaald niet warm als de rit ons voert door het Nationaal Park Drentsche Aa. Veel klinkers glijden onder de wielen door. Gelukkig hebben de deelnemers zich goed voorbereid en zich warm ingepakt om de rit toch met de kap open te kunnen rijden. We rijden door  een prachtig coulisselandschap met houtwallen, heidevelden en brinkdorpen. Zo worden leuke brinkdorpjes als Anloo, Anderen en Gasteren aangedaan. De zaterdagmorgenrust wordt in deze dorpen even verstoord door het passeren van de vele cabrio’s. Via Oude Molen, Zeegse en Tynaarlo gaan we in noordelijke richting.  Opvallend is dat we op deze wegen ook veel MG’s tegenkomen. Blijkbaar zijn deze ook in clubverband een toerrit aan het rijden door dit gebied.

P1080934

Oponthoud

Een deel van de groep, zo’n 10 auto’s, wordt tussen Tynaarlo en Glimmen een half uur opgehouden door een wegafzetting. Er vindt een Molukse herdenking van de treinkaping bij De Punt plaats. Het oponthoud is van dusdanige duur, dat deze groep een erg mooi deel van de route misloopt. Er wordt direct koers gezet naar Haren voor de lunch.

P1080945

De Onlanden
De overige deelnemers zijn dit punt, De Punt dus, al eerder al voorbij gereden en krijgen gelukkig nog niet te maken met het oponthoud. Zij rijden dan ook  naar Eelde en via wat omzwervingen langs Peize en De Pol, door natuurgebied “De Onlanden”. Dit gebied wordt beheerd door Natuurmonumenten. Dichtbij de stad Groningen ligt dit natuurgebied van circa 3.500 aaneengesloten voetbalvelden groot, met ruige hooilanden, moerasbos en volop ruimte voor overtollig water. Bij langdurige, hevige regenval zorgt dit gebied ervoor dat de stad-Groningers droge voeten houden. De uitkijktoren die we passeren biedt op 26 meter hoogte een schitterende uitzicht: over De Onlanden, op de skyline van Groningen, op de vele moerasvogels en de bijzondere grazers. Het moerasachtige gebied is een paradijs voor veel vogelsoorten. De hier veel voorkomende grote zilverreiger is onbetwist het icoon van De Onlanden. Ook de otter is een graag geziene gast in De Onlanden. Dit prachtige zoogdier voelt zich hier prima thuis.

Lunchlocatie
Bij lunchlocatie ‘De Rietschans’ aan het Paterswoldse Meer in Haren komt de groep weer bij elkaar. Hier wordt in een mooie zaal met prachtig uitzicht over het meer, gezamenlijk de lunch genuttigd. Ook de nieuwe leden Harrie en Annie die voor de eerste keer meerijden, genieten zichtbaar van de gezelligheid binnen onze club.

De zon!

Na de lunch wordt de route vervolgd over een prachtig weggetje langs het Paterswoldse Meer, de Hoornse Dijk. Fietsers en wandelaars zijn soms zichtbaar wat minder geamuseerd over het voorbij rijden van de cabrio’s. Ondertussen breekt de hemel open en begint de zon zich wat meer te laten zien. Via Haren met zijn prachtige statige herenhuizen, gaat het verder door Onnen (met obstakels op de weg), Noordlaren en Midlaren naar het altijd drukke Zuidlaren. Bij het uitrijden van Zuidlaren wordt bij de laatste rotonde linksaf geslagen om van daaruit de Drentsche Aa weer in te rijden. Enkele kilometers verderop hebben Robert en Bart zich al gestationeerd voor een snackstop met prachtig uitzicht over de heidevelden rondom het Schipborgse Diep.

Intussen schijnt de zon nog uitbundiger en maken de warme bovenkleren plaats voor blote armen. Kees was overigens vanaf het begin af aan al overtuigd van het feit dat het een mooie dag zou worden en had bij de start van de rit zijn korte broek al aan…………

Boomkroonpad
Via het prachtige landschap rondom Anloo en Eext duiken we vervolgens het bos in bij Boswachterij Gieten voor een tussenstop bij het boomkroonpad.

Hier kunnen de liefhebbers de toren beklimmen om  te genieten van het uitzicht over de boomtoppen. In groepen wordt de route vervolgens vervolgd naar de eindlocatie, pizzeria ‘Da Peppino’ in Gasselte. Met elkaar wordt, onder het genot van een drankje, op het terras genoten van de zon. Last but not least worden de deelnemers door Robert ook nog getrakteerd op een prijsvraag, om te testen of ze de afgelopen dag ook nog een beetje hebben opgelet. Uiteindelijk blijken Bert en Ettjen dit het beste te hebben gedaan, dus gaan zij aan de haal met de eerste prijs.

Al met al kunnen opnieuw een geslaagd evenement  voor de leden van onze club.

Klik HIER voor een uitgebreidere foto-impressie van dit evenement.

door

Bloembollenrit onder een vrolijk schijnend zonnetje

Onder prachtige zonnige omstandigheden verzamelen 18 cabrio’s zich  zaterdag 11 mei bij Het Wapen van Ens in de Noordoostpolder. Daar drinken we koffie met de vijf gastequipes die vandaag komen kennismaken met de club. Ze nemen verschillende BMW’s mee, evenals een Porsche Boxter GTS.

Om 10.15 uur verwelkomt Harry alle deelnemers om direct daarna te starten. Iedere 2 minuten mag er een equipe van start om vervolgens over de kaarsrechte wegen in de polder te sturen. Her en der zijn  er nog een paar bollenveldjes over en verder kunnen we genieten van de leuke dorpjes, de Oostenrijkse houten huisjes, de blik over het water, de windmolens op de dijk en de kenmerkende boerderijen.

De lunch is goed verzorgd en na de lunch gaan we nog twee keer de auto uit om een monument in Schokland te bekijken bij het voormalige haventje én bij het strandje van Schokkerhaven. Daar staat ook weer een hapje en een drankje klaar voor alle deelnemers. Tegen 16.00 uur komen we weer aan bij Het Wapen van Ens voor het afscheidsdrankje.

door

Veel kilometers, veel lol en vooral veel zon tijdens gezellige Meerdaagse 2019

 

20190420_100207Maandagavond 22 april. Na een heerlijke maaltijd nemen zes equipes van de Meerdaagse rond de klok van half tien afscheid. In een aantal gevallen zelfs emotioneel afscheid. Vier dagen lang zijn we met elkaar opgetrokken. In de loop van deze vierde en laatste dag is er langzaam maar zeker afscheid van elkaar genomen. De eerste duo’s haken af in Vaals, bij het Drielandenpunt. De lunch vormt daar de laatste complete sessie; daarna begint de afvalrace. Maar daar ging veel aan vooraf!

Vrijdag 19 april. Drie dagen eerder begint het avontuur bij de Ugchelse Berg. Om 10 uur is de club van 23 personen compleet. In 12 cabrio’s wordt begonnen aan een meerdaagse die ons door maar liefst vier landen zal voeren. We beginnen (natuurlijk) in eigen land. En dat valt al niet tegen. Frank en Marjan hebben vanaf het begin een fantastische route uitgezet, waarin het natuurschoon ons bijna letterlijk om de oren vliegt evenals een aaneenschakeling van aspergevelden waar de oogst in volle gang is. De eerste stop is in Ospel. Lunchpauze mét kroket. Verzadigd en verkwikt wordt het vervolg van de reis ingezet. In een lange rij met cabrio’s van slechts vier merken (Mazda, BMW, Volvo en Mercedes) weten we wel de aandacht op ons te vestigen. Dat zal de komende dagen ook zo blijven!!!!

 

 

Love is in the air
We stoppen enige tijd later voor een rivier, waar we met een pontje over moeten steken. Dat duurt een paar sessies, want tegelijk kan niet en er willen ook heeeeel veeeeel fietsers mee.

 

 

Als we allemaal aan de overkant zijn, wordt koers gezet naar Kasteel Vaalsbroek. Daar wacht ons een aangename verrassing: onze toporganisatie heeft ervoor gezorgd dat de hele binnenplaats door ons als parkeerplaats mag worden gebruikt.  Wat een luxe en wat een mooi gezicht! Carla en Jan weten meteen waar ze hun gouden huwelijksfeest gaan houden. Dat inspireert anderen dan weer tot liefdevolle ‘bordesscènes’: er wordt wat afgezoend. We sluiten af met een groepsfoto. Maar niet  voordat we van een kop koffie of thee met, natuurlijk, echte Limburgse vlaai hebben genoten.

 

Polonaise

Na enkele honderden kilometers rijden arriveren we op onze bestemming: Hotel Am Park in Stadtkyll. Na een snelle opfrisbeurt snellen we ons naar het buffet om nog even voor de inwendige mens te zorgen. Daarna nokken de meeste ‘daklozen’ af naar hogere sferen. Een kleine, maar o zo leuke, groep vermaakt zich beneden nog met een glaasje (of twee, drie, vier, vijf…) Hoteleigenaar Johan verhoogt de feestvreugde met zang. Een wat saaie groep met senioren wordt door ons wakker geschud, als wij de polonaise inzetten en uit volle borst mee’zingen’. En zo wordt het toch nog gezellig…….

 

Van roofvogels tot Vogelsang
Zaterdag 20 april gaat het na een, voor de meesten, goede nachtrust én een smaakvol ontbijt richting de Oleftalsperre, een enorme stuwdam. We verblijven er een ‘stief kwartiertien’ en gaan door naar het roofvogelstation Hellenthal. De Adler-Express staat al klaar voor ons ‘schoolreisje’ en we maken een rondrit die eindigt bij een spectaculaire roofvogelshow. Een leuke stop!

 

In onze fraaie bolides rijden we naar Monschau. Daar is tijd om te lunchen. Hoewel besproken, is er toch niet op ons gerekend, waarop het voorstel wordt gedaan allemaal hetzelfde te bestellen. Dat hadden velen van ons blijkbaar niet begrepen…… Hoe dan ook, het wordt een smakelijke lunch. Tijd om verder rond te kijken is er jammer genoeg niet, dus op naar Ordensburg Vogelsang, een voormalig opleidingskamp van de SS. Een prachtig complex, waar we de tijd naar keus doorbrengen met een wandeling, een bezoek aan een van de exposities en/of een lekker uitgebreid ‘terrasje pakken’. De batterij is weer opgeladen  voor de ‘thuisreis’ naar Stadtkyll. Frank en Marjan hebben daar in restaurant Alt Stadtkyll een heerlijk menu geregeld. We genieten van lekker eten met een drankje en van leuke onderlinge gesprekken. De gezelligheid wordt door de meesten voortgezet in het hotel, waar zowaar nog even geëzeld wordt. En waar Hans uit handen van Inge het naambord van z’n eigen bocht in ontvangst mag nemen: de Hans Takken Bocht. Een hilarisch moment met een knipoog naar de ‘Nieuwjaarsrit’ van januari.

 

Blessures
Zondag 21 april blijkt dat we het noodlot hebben getart met ‘ons ezelen’. Want tijdens een van de eerste stops op zondag is Anneke met haar bloemetjesjurk ineens erg aantrekkelijk voor een hongerige ezel. Die hapt haar spontaan in de buik. Iets minder prettig! De beet heeft gelukkig niet heel veel impact, maar laat wel z’n sporen na. Intussen is de verbanddoos ook al uit de auto gehaald voor Carla. Zere knie! Die wordt vakkundig verbonden door Angelet, waarbij Hans voorstelt om er maar een spalk aan toe te voegen. Het leidt (opnieuw) tot hilarische situaties.

IMG-20190420-WA0013

 

Culinair en Cultuur
De verstandigen onder ons zijn intussen de prachtige omgeving aan het verkennen en zien vanaf een fraaie uitkijktoren niet  alleen  drie vulkaanmeren, maar ook onze lunchlocatie al liggen. Dat is dan ook de volgende bestemming. Strammer Max en Currywurst met pommes gaan er wel in, evenals Apfelstrüdel mit Sahne und Eis. Daarna gaat het richting Luxemburg. Met meteen een tankstop (1,26 euro!!!!!!) en volgetankt naar Clervaux. Nadat iedereen een parkeerplekje heeft gevonden gaat de groep gescheiden op pad: er zijn er die kiezen voor een terras, anderen gaan naar de basiliek en een aantal bekijkt een fototentoonstelling in de burcht.

 

We verlaten Luxemburg en gaan de grens over, terug naar het ‘land van Suske en Wiske’ voor het diner. Dat wordt met veel enthousiasme genuttigd bij restaurant Terminus in Amel. GENIETEN!!!!!!!!! Dakloos keren we in het donker terug naar Stadtkyll. Wat zijn de weergoden ons toch enorm goed gezind. Dat zullen  we wel verdiend hebben!!!!!

 

Huiswaarts
Maandag 22 april. Inpakken, betalen en wegwezen!!!! Vertrek om 10 uur precies. Maar niet nadat Frank en Marjan door onze voorzitter Harry even flink in het zonnetje worden gezet. Met veel dankwoorden en enkele flessen met heerlijke likeur. En natuurlijk met een klaterend applaus van ons allemaal, want wat hebben ze er een fantastisch weekend van gemaakt. Met veel, heel veel  kilometers, een routemap die aan toeval niets te wensen overlaat en een prachtig (magnetisch) routebordje voor op de cabrio’s!

 

En er is ‘more to come!’ Bepakt en bezakt vertrekken we naar Vaals. Het is de bedoeling (weer) achter elkaar aan te rijden, maar in no time ligt de  hele boel uit elkaar. Verdeeld komen we aan bij het Drielandenpunt. Enkele overdreven fitte ‘daklozen’ beklimmen daar de uitkijktoren en menigeen laat zich ‘voor het nageslacht vereeuwigen’ op het beroemde Drielandenpunt. Na de lunch haken vijf equipes af en vertrekken huiswaarts. De overige zeven zetten de meerdaagse nog even voort om via Schinveld (plaspauze), Nettetal (ijs, bier, ijskoffie en Radler) en Emmerich te eindigen in Beekbergen. Daar zwaaien de diehards ook nog even Anja en Cathrien uit en met een goed gevulde maag vertrekken de laatste equipes rond half tien huiswaarts.

 

Tot slot: Frank en Marjan, nogmaals superbedankt voor de organisatie van dit bijzonder mooie en leuke weekend. Wat fijn ook dat jullie zo’n enorm goed contact hebben met Piet Paulusma……….. Het was te merken!

Namens de hele Meerdaagse-ploeg: Margré en AnjaDSC_0443 (2)

 

Foto’s en video: Eldert, Kees, Paul, Anja  e.v.a.