Wanneer iemand mij deze vraag stelt dan moet ik direct aan de reclame van Heinz tomatenketchup denken: “Welke andere ?”

Maar toch speelde deze vraag op het moment dat we gingen omkijken naar een andere cabrio.  Maar eerst eens over onze eerste cabrio, want wat ga je samen met je herwonnen vrijheid doen wanneer de kinderen de deur uit zijn?

En zo komt het moment dat je tegen jezelf zegt: gewoon doen, gewoon naar een dealer stappen en een proefrit maken in een Mx-5. Waarschijnlijk kan die een hele vloot Mx-5’s rijdende houden voor mensen die ‘zeer’ geïnteresseerd zijn in een proefrit, wel kijken en vervolgens niet kopen. Zo ook JS-team in Almelo. Niets dan goeds over hen te melden, maar ik kan mij hun houding wel voorstellen toen ik als man alleen om een proefrit vroeg. Heb je er weer één. Dus voor het volgende weekend had ik Rosemarie ondertussen warm gemaakt voor een ritje en vanuit Dedemsvaart, daar zijn wij jaren geleden vanuit Noord-Brabant al naar toe verhuisd, op naar Almelo.

Kiezen uit 2 auto’s is gemakkelijk, maar uit 40 stuks wordt toch lastig. Mijn redenering was echter simpel, ik zoek een auto die het altijd doet wanneer ik het wil, geen hobby auto waar ik onder moet liggen met lekkages of wat er allemaal mis kan gaan, maar ook geen cent te veel. Maar goed, de proefrit moest gemaakt worden in een rode Mx-5 NA van 1990. We vertrokken met open dak, we gaat ten slotte voor een cabrio en met een brede lach van oor tot oor gingen we een ronde doen om Almelo heen. Maar binnen korte tijd werd de lucht donker en donkerder en uiteindelijk moest de kap dicht. Een hevige plensbui gaf ons gelijk de mogelijkheid om het dak te testen. Waterdicht! Dan weet je gelijk of het goed zit. Uiteindelijk kwamen we nog steeds met de smile op ons gezicht weer terug, en ja, dat moet ik eerlijk zeggen, als je met en smile terug komt bij een autodealer en je probeert over de prijs te onderhandelen, dan heb je geen poot om op te staan. Ze zien je per slot van rekening aankomen met z´n smile op je face.

En eind augustus 2009 reden we weg met onze rode Mx-5 NA bouwjaar 1990.Vervolgens gingen we op de zaterdagen of zondagen wat touren en dan komen de opmerkingen. Het tocht in de nek, de accu loopt leeg wanneer je de lampen niet uitdoet, op de binnenwegen zien ze je nauwelijks aankomen want je bent laag en die 2 lichtpuntjes voor zijn er alleen maar voor de sier. Dus ga
je maar eens op internet rondkijken en komt je vanzelf de verhalen tegen van lotgenoten. Je wordt lid van verschillende Mx-5 clubs, ziet verschillende web shops in binnen- en buienland en van lieverlee en stap voor stap kom je in aanraking met de Mx-5 wereld. En ik moet eerlijk zeggen, met veel plezier. Onderweg wordt je gegroet door collega Mx-5 rijders. De eerste weken maakte ik de fout ook anderen cabriorijders te groeten , maar dat wordt niet op prijs gesteld.

Oké dan maar, een zekere eenkennigheid is de cabrio rijder niet vreemd. Ondertussen was het budget opgerekt met de aanschaf van een windblokker, gaf een zoemer onder het dashboard een signaal wanneer ik de lampen liet aanstaan en had ik andere lichtmetalen velgen onder de auto laten zetten. In de winter doet zich dan nog een tot dan toe onbekend fenomeen voor dat de accu leegloopt wanneer je de auto een paar weken niet gebruikt hebt. Wist ik dat een ingebouwde alarmsysteem stroom verbruikt en dat de accu minder energie levert wanneer het kouder wordt. Stilstand geeft een lege accu en vaak een lege accu geeft een kapotte accu. JS Team leverde dus een andere accu, garantie heb je niet voor niets, maar er moest wel een druppellader komen. Wel even aan denken deze los te koppelen voordat je gaat rijden, maar ook al als achteruitrijd met de kabel gekoppeld, wordt deze probleemloos en zonder schade ontkoppeld.

In 2010 zijn we de Mx-5 pas echt gaan waarderen. Steeds vaker en steeds vroeger werd deze de garage uitgereden voor zwerftochten rond Dedemsvaart. En tot je stomme verbazing kom je er achter dat niet alleen Nederland heel mooi is, maar dat zelfs de omgeving van je eigen  woonplaats, waar je per slot van jaren al tientallen jaren hebt gewoon, onbekend terrein is gebleven. De truc die bij ons namelijk uitstekend werk, is de volgende; als je toch niet weet waar je naar toe gaat rijden, kies dan een willekeurige plaats op, laten we zeggen zo´n 50 km afstand, en stel je navigator, TomTom of Garmin in op de kortste route met uitsluiting van zand- en snelwegen, U-bochten en parkeerterreinen. En volg dan maar gewoon wat dat ding meldt.  Gewoon rijden en je ziet wel waar je uitkomt. Heb je trek in koffie of een broodje, dan stop je bij een restaurant of bij een boerderij met beperkte horeca. Ondertussen had ik het probleem van de kleine lampjes verholpen met de aanschaf van een set nieuwe en transparante lamphouders waarin een grote heldere LED lampen gemonteerd werden op de plaats van het knipperlicht en de knipperlampje aan de buitenkant met een oranje hoesje erover. Wel even de draadje omwisselen natuurlijk. Sindsdien hebben we geen geval van `dat ken net´ meer gehad.  Tijdens een midweekje Harz  hebben we onze 1^e ervaring met de Mx-5 aangevuld met heuvelachtig terrein en slingerwegen. Die slingerweggetjes zijn een genot en met de navigator altijd aan zie je precies de bocht aankomen en kun je goed anticiperen. Is het een kleine bocht  of een doordraaier van 180 of 270 graden. Maar goed, heuvelopwaarts zat me wat dwars. Ik vond de temperatuurmeter te snel en te ver oplopen. Goed, wat is snel wanneer je in het dagelijkse verkeer verwent bent met een auto van hooguit enkele jaren oud en iedere paar jaar weer een nieuwe leasebak voor het uitkiezen hebt. Daar gaat niets verkeerd en gaat alles automatisch en onder garantie. Maar met een 20 jaar oude Mx-5 gaat dat toch iets anders. Bij een puzzeltocht in noord België, net onder Vaals, begon de Mx-5 hevig te stoten. Net alsof  niet alleen de puf eruit was maar ook of de leeftijd ernstig ging opspelen.  Gelukkig konden we zonder veel problemen de thuishaven weer halen. Op internet was snel de diagnose gevonden; een setje nieuwe
bougies kopen + bougiekabels vervangen. Zo gezegd, zo gedaan en het probleem was verholpen. Voor de zomervakantie nog een bagagerekje gekocht met een origineel aluminium Mx-5 koffertje en de vakantie ging richting Frankrijk. Langs de kust in België zijn we La France ingetrokken via B wegen en de route National afgezakt naar het zuiden. En als je later op de dag genoeg krijg van het rijden zoek je een B&B op of duik je een geheel willekeurig plaatsje in voor een hotelletje met petit dejeuner. In Royan namen we de pont richting Bordeaux.  Brachten bezoekjes aan wijngaarden, volgden de ronde van Frankrijk en uiteindelijk staken we dwars Frankrijk door richting Verdun en via Luxemburg, door België en een stukje Duitsland kwamen we via allerlei B wegen via de Achterhoek Nederland weer binnen, waar het direct begon te regenen. We waren weer thuis zullen we maar zeggen. In het najaar van 2010 hebben we naar aanleiding van onze ervaringen besloten om toch wat structurele maatregelen te nemen om de Mx-5 te upgraden en aan te passen aan onze eisen. De lange tochten, ook in de Frankrijk op de B wegen, gaven me nog steeds het niet ultieme gevoel wanneer de koeltemperatuur te hoog opliep. En met de plannen om in 2011 eens flink de Alpen in te trekken moest er dus wat gebeuren. De radiator werd vervangen door een nieuwe met oliekoeler en met een ventilator met dubbele capaciteit. Gelijktijdig werd de originele kap vervangen door een nieuwe en uiteindelijk stond er een Mx-5 in de garage die er wezen mocht. Volgens mij hoort een hedendaagse Mx-5, ook van 1990 en met meer dan 240.000 km, zo te zijn uitgevoerd.

Voorjaar 2011 hebben we met de voorloper van de cabrio Club Vechtdal, Mx-5 Ownersclub Hardenberg, een tocht met Hemelvaartsdag gemaakt door de Belgische en Luxemburgse Ardennen. En zowel op de heenreis via een stuk Duitse autobaan, als tijdens de terugreis via de grote wegen rond Luik, werd het bewijs geleverd; met de nieuwe radiator met extra’s toebehoren waren de koelingsproblemen verleden tijd en kon de geplande reis langs en over  de Alpen doorgaan. Via een lange en snelle aanloop over de Duitse Autobahn naar Zwitserland liep de Mx-5 als en zonnetje. Zwitserland met heuvels en later de alpen was ook geen enkel probleem. Integendeel, onze Mx-5 beklom de hoogste toppen als een jonge klipgeit en stijgingspercentage van 15 – 17 % zijn geen probleem. Het lijkt wel of de wijzer van de koeling is vastgeplakt op standje normaal. Via de Franse Alpen zijn we  Italië binnengereden, klommen we weer terug naar Frankrijk en zijn we vervolgens afgedaald naar de Middellandse zee.

Alleen begon meer en meer onze temperatuur op te lopen en dan bedoel ik niet die van de Mx-5. Onze  NA van 1990 heeft geen airco en lange ritten van meerdere uren zijn soms best vermoeiend. Omdat ik al eerder een cruise control had laten installeren, moest het dus aan de stoelen liggen, of de zithouding, of het gebrek een koele lucht.

Trouwens een cruisecontrole is ook in een cabrio ideaal. Ook bij rustig rijden is het een weldaad en een betaalbare luxe. Staat dus ook op mijn lijstje van eisen, en niet op mijn lijsten van wensen bij een eventuele vervanging van onze rode Mx-5 NA. Ook leren stoelen staan mooi, maar zijn in de winter zonder stoelverwarming ijskoud en in de zomer  bloedheet.. Dus geen leer meer in de opvolger.

Najaar 2011 begon de zoektocht naar een opvolger. En omdat ik zelf jarenlang privé en zakelijk BWM heb gereden, was het logisch om me te oriënteren op een BMW Z4. Een Z3 leek me toch te oud, niet weer een hobby auto, maar dan een Z4 met slappe kap. En dus maar eens een paar garages afgelopen, internet geraadpleegd en ten slotte en proefrit gemaakt met een BWM Z4, 2,5 liter, 6 cilinder, airco, cruisecontrole. Ik was verkocht. Nog even een binnendoor weggetje genomen door de bij ons bekende dorpjes en toen sloeg de twijfel toe. De voorspoiler schraapte over de drempels. Telkens weer was het afremmen tot tempo 85+ met rollator met aangetrokken handrem om zonder bijgeluiden de drempel te kunnen nemen.  En dat terwijl een Mx-5 van 21 jaar oud en met meer dan 240 duidend kilometer de Alpen bedwong zoals alleen Hannibal met olifanten en al dat ooit had gedaan, onverschrokken en onvervaard! En wat te zeggen van de vele vrienden die we gemaakt hadden de afgelopen jaren, de contacten met dealers, de kennis die we hadden opgedaan? We weten ondertussen precies het verschil tussen een NA, NB, NC en alle varianten en specials. Pure kapitaalvernietiging wanneer we dat zouden weggooien, zo ook het schaalmodelletje van een rode Mx-5 NA in de kamer. Nee, dat niet, dat voorlopig niet en helemaal niet zonder eens grondig de mogelijkheden van een Mx-5 NC te hebben bestudeerd.  Op de terugweg naar huis hebben we vanuit de auto Willem Meijer gebeld van de Cabriohoeve in Gasselte en hem het probleem voorgelegd, of beter gezegd hem deelgenoot gemaakt van onze twijfels en gezegd dat we onderweg zijn naar Drenthe om een proefrit te maken. Nu, vandaag, over een uurtje. Met een uur waren we er en na de koffie, appeltaart, weer koffie en een plak cake later, stond een zwarte Mx-5 NC gereed voor een testrit. Over heuvels, slechte wegen, drempels, en na een aantal snelle, mag  niet maar kan wel, inhaalmanoeuvres op de Drentse wegen, was het duidelijk. Zo’n auto moest het worden. Deze 2.0 liter, want ja, wat anders, maakt het mogelijk het overige verkeer op de 2-baans wegen tot kuierende heideschaapjes te degraderen. Dat was precies wat we voor ogen hadden.

Volgens Willem echter hadden we gereden met een 1.8 liter. De papieren gaven dezelfde informatie: 1.8 liter!!! Hmmm, goede raad was duur, er zaten geen leren stoelen in, er was geen cruise controle ingebouwd, de kleur was zwart, of beter gezegd de auto is zwart en heeft dus geen kleur, maar rijdt als de brandweer, is snel, wendbaar en dus moest mijn zichtbare en ingestudeerde blik van teleurstelling overwonnen worden met een wel heel interessante prijs, en dan gedefinieerd tot het bedrag dat we moeten bijbetalen. Na een kop koffie, appeltaart met slagroom en meerdere Amsterdamse anekdotes kwamen we tot een deal: “I come to you, you come to me”. Twee weken later stond daar een glimmende zwarte Mx-5 NC gereed en geheel naar wens, met toeters en bellen, zijn we naar huis gereden en maakten we nieuwe plannen.

Als eerste stond al de Ierlandrit met de Mx–5 Club Nederland  gepland waar we met 44 andere equipes van Cherbourg naar Ierland voeren en in Ierland aan de voor ons verkeerde kant van de weg gingen rijden.  Even wennen met de roundabounds en voor de rest piece of cake.

Inmiddels kijken we met veel genoegen terug op een perfecte trip. Perfect vanwege de vele belevenissen, want waar krijg je gratis een extra nacht aan boord van de ferry omdat windkracht 11 iets te veel is om de haven binnen te kunnen lopen. boot binnen de pieren is. Ierland is verder een ideaal vakantieland met vergezichten, klimmetjes, dalen, heuvels, echte turfvelden, plaatjes, havens en goed gezelschap bij het ontbijt, onderweg en diners! En wat te zeggen van 45 Mx-5jes  vanaf bouwjaar 1989 die gezamenlijk eventjes en zonder pijn meer dan 3 x de aarde rondreden in één week?

Daarna zijn we ieder jaar met onze zwarte Mx-5 NC 1,8 op vakantie geweest Natuurlijk is op de Mx-5 een nieuw kofferrek geïnstalleerd, wel even het kofferdeksel goed schoongemaakt en in de was gezet, alvorens het rekje te plaatsten. Nieuw omdat helaas die van de NA en NB niet past op een NC.  Maar goed, zo heeft iemand anders weer de oude van mij en is er weer en transactie via marktplaats succesvol afgerond.

Jaar in jaar uit zwerven we door Frankrijk, bezoeken de kusten, testen de airco, wegligging en koeling in Slovenia, Kroatië en Italië. Zoeken bergpassen op in Oostenrijk, Zwitserland en gaan weer terug door Italië. Steeds op zoek naar mooie plaatsjes, lekker eten, een goed glas wijn en alles wat bijvoorbeeld Frankrijk zo Frans maakt of Italië zo Italiaans. Zo als ook alle landen en regio’s hun eigen unieke karakter hebben behouden. Dat maakt een Mazda Mx-5 voor ons de perfecte cabrio/roadster en ook voor vele anderen Mx-5 rijders.

Is er niets negatiefs te melden over al die jaren Mx-5? Gaat er dan echt niets kapot? Met 100.000 km op de teller zijn recent de banden vervangen. De achter schokdempers zijn nieuw en elk jaar wordt de olie ververst. Verder is het ook geen strepentrekker of stoplichtracer, maar gewoon een auto voor lekker rijden in de omgeving, om samen mee op pad te gaan voor een korte trip in de zomer en in de winter, maar ook voor trektochten van meerdere weken. Wat wil en mens nog meer? Voor mij geen elektrische autonoom rijdende vakantie auto met active cruise controle, active lane assist, blablablabla, want de snelwegen en files mijden we in onze vrije Mx-5 tijd.  En nu om het moment van schrijven, het is 31-12 en de knallen zijn in het centrum van Dedemsvaart goed te horen, worden de plannen voor 2017 gemaakt; de zomervakantie, het hemelvaartweekend. Onze zwarte NC staat binnen, aan de druppellader, maar gereed om binnenkort op en mooie winterdag met een zonnetje en de kap omlaag in het nieuwe jaar weer op pad te  gaan.