De Techdag wordt dit jaar op 4 april gehouden bij D.J. Gerritsen Auto’s in Apeldoorn. Naast het werken aan je eigen cabrio op de brug, staat het uitlijnen van je auto op het programma. Dick heeft collega Jan Steverdink gevraagd of we daar terecht kunnen voor het gratis controleren van de uitlijning van je auto. Tegen gereduceerd tarief kun je de cabrio laten uitlijnen. Staat je stuur een beetje scheef of slijten je banden scheef af dan is dit de uitgelezen mogelijkheid om je cabrio weer goed te laten sporen. Het voorkomt onnodige slijtage aan banden en onderstel. Een goede afstelling geeft veel meer rijplezier. Daarnaast is er een speciaal programma voor de dames. Overigens kunnen dames die ook cabriobezitter zijn, natuurlijk ‘gewoon’ gebruik maken van en ‘meedraaien’ in het technische programma. De dag wordt afgesloten met een leuke rit.
Auteur: Tipsy
Boerenlandlevenrit
Aanvankelijk zou deze rit in mei gereden worden, maar nu dus in augustus door de corona maatregelen. Met een gezamenlijk buffet bij Dinas fellows in Dedemsvaart, en een bezoek aan Altena Classic service in Ane.
Om 10.00 uur komen 24 equipes aan bij het Morgenlicht in Hardenberg. Na het ontsmetten van de handen kon iedereen met in acht nemen van de 1,5 m koffie en een plakje cake meenemen naar zaal 4 of 5. Daar lagen al rittenschildjes, routeboeken en een theeglas klaar voor alle equipes.
Robert heette iedereen welkom namens het bestuur en wees ieder op zijn of haar verantwoordelijkheid om de corona regels in acht te nemen. Daarna gaf Paul uitleg over de rit. In een proloog rijden we in een half uur naar Altena Classic Service. Iedereen kan dan even wennen aan de omschrijving en de afkortingen in het routeboek. De eerste etappe gaat binnendoor naar Dedemsvaart. Daar komen alle equipes bij elkaar om geneutraliseerd met elkaar naar de lunchlokatie te rijden. Na de lunch volgt etappe twee naar Brucht. Onderweg genieten we nog van een hapje en een drankje bij de steile oever. Daarna weer geneutraliseerd naar de eindlokatie in Brucht. De kalveren mesterij van maatschap Buitenhuis. Hier kunnen de kalfjes bewonderd worden en drinken we nog een afsluitend drankje.
Onderweg komen we allerlei zaken tegen die herinneren aan de regionale sporthelden zoals Erben Wennemars, Eric Hulzebosch, maar ook de olympische sporters die voor het tv programma bijeen kwamen in kasteel Rechteren.
Om 10.45 reden alle Cabrio’s de parkeerplaats van het Morgenlicht af om koers te zetten naar Gramsbergen. Daar reden we langs de jachthaven, brouwerij Mommeriete en konden we de vechtzomp zien liggen voor zijn stalling. Via een Vechtarm en de openbrug bij de Haandrik reden we via de Hans Takkenbocht naar Altena Classic Service. Daar werden we in twee groepen verdeeld en kon de ene groep in de showroom beginnen en de andere o.l.v. Jan Altena zelf in de werkplaats zien waar dit bedrijf zich mee bezig houdt.
In Ane begonnen we aan etappe 1. Alle cabrio’s werden om de minuut gestart voor een rit van 30 km naar Dedemsvaart. Daar verzamelden we alle auto’s om gezamenlijk naar de lunchlokatie te rijden. Precies om 13.15 kon iedereen na het praatje van Hadassa naar binnen voor de lunch die in twee zalen uitgeserveerd werd. Iedereen keurig op 1,5 m met zijn eigen partner aan een tafeltje.
Om 14.15 vertrokken de eerste cabrio’s voor de tweede etappe die langs Ommerkanaal, de bossen rond Witter en naar Dalfsen voerde. De plaats waar Er ben Wennemars heeft leren schaatsen. Vandaar via kasteel Rechteren, een dijkweggetje naar Filsteren en via de voet van de Lemelerberg naar de steile oever voor een hapje en een drankje.
Ondertussen hadden we een alarmerend berichtje gekregen van Hans. Zijn BMW stond met een lege achterband. Wegenwacht erbij. Bleek een scheur in de band te zijn. De ANWB heeft hem en zijn auto naar Hoogeveen gebracht. Angelet was met Magre verder gegaan terwijl Henk geestelijke bijstand verleende aan Hans.
De dames equipe kwam in den Ham op een terras terecht en heeft zich bij de finish weer gemeld.
Na het hapje en drankje gingen we voor het laatste deel van de tweede etappe naar Brucht waar Gerjan woont. We werden daar ontvangen door zijn buurman die ons allemaal op de film heeft gezet. Ook andere bewoners waren enthousiast van de aanblik van al die schitterende cabrio’s. Tegen 17.00 uur arriveerden alle cabrio’s bij de kalverenmesterij van Gerjan’s vader. We hebben daar nog een gezellige nazit gehad, en verschillende deelnemers hebben de kalveren van 7 weken kunnen aanschouwen. We kunnen terug kijken op een mooie rit onder de corona maatregelen. Iedereen ging enthousiast naar huis.
Midwintertreffen 2020: de kop is eraf!
Het is zaterdag 11 januari 2020. Om 12:50 uur komen we aan bij Kampeerdorp ‘De Zandstuve’. Alles is rustig, enkele geparkeerde auto’s en een uitgestorven indruk. Het is nog moeilijk voor te stellen
dat het hier straks weer gezellig zal worden. We melden ons binnen en worden opgevangen door Leonie die alles voor ons heeft geregeld qua accommodatie en catering. Het is al lekker warm binnen en het haardvuur brandt. Dat geeft een goede indruk.
Iets later komen Paul en Anneke aan. Paul vindt het nog een beetje moeilijk om zijn bestuurstaak los te laten en heeft in overleg met Anja voor deze rit nog een taak op zich genomen: hij legt voor de website en het smoelenboek de nieuwe leden én hun auto’s vast op de gevoelige plaat. Samen hangen we ook nog even het clubspandoek op.
Druppelsgewijs komen daarna de deelnemers aan het Midwintertreffen aan en het weerzien met de leden is als vanouds vertrouwd en gezellig. Ook de nieuwe leden (vijf equipes) worden van harte welkom geheten en hun bolides worden bewonderd. Met name de Nissan 370Z roadster van Erik valt erg in de smaak. Het is dan ook een primeurtje binnen de club. Wat een gave bak!! En ook nog eens redelijk zeldzaam.
Om 13:35 uur zijn bijna alle leden gearriveerd en worden in het pizzeria-gedeelte van het kampeerdorp ontvangen met koffie/thee en een plakje cake. Om 14:00 uur start Harry de briefing door alle deelnemers (17 equipes) hartelijk welkom te heten, waarna Robert de briefing inhoudelijk voortzet.
De rit van vandaag wordt digitaal verreden in groepsverband, waarbij de voorrijder de rit in de Garmin Navigatie heeft geladen en zo dus de route uitzet van de achterliggers. In drie groepen van zes auto’s wordt vanaf 14:15 uur gestart met een tussentijd van vijf minuten.
We rijden deze eerste clubrit in het nieuwe decennium onder droge omstandigheden met als omlijsting een waterig zonnetje en een gure wind. De echte ‘diehards’ hebben, voorzien van dikke jassen, mutsen en sjawls, de kap opengegooid. Vanuit Hardenberg rijden we eerst door een deel van het Vechtdal, waarna we langs de veengebieden rondom Kloosterhaar, via Duitsland naar het heuvelachtige Twente, met zijn prachtige coulisselandschappen trekken om tussen Vasse en Ootmarsum een tussenstop te houden aan de Hooidijk.
Na de tussenstop met een drankje en een versnapering vervolgen we de rit langs Ootmarsum en op de terugweg door Vasse en Manderveen, om vervolgens via De Pollen over de Paterswal, langs het Veenmuseum naar Sibculo te rijden. Hier steken we de provinciale weg over en rijden door via Mariënberg, Diffelen en Rheeze, terug naar het kampeerdorp De Zandstuve.
Tegen 16:45 uur is iedereen weer binnen en wordt onder het genot van een drankje de nieuwjaarsreceptie gehouden. Mooi om te zien is dat ook de nieuwe leden zich welkom voelen en direct worden opgenomen in de groep. Om 18:00 uur is de nieuwjaarsreceptie ten einde en keert iedereen weer huiswaarts.
Tekst: Robert & Henriëtte. Bewerking: Anja.
Foto’s: Eldert en Paul
Lampje vervangen NC FL
Dat je een lampje moeilijk kunt vervangen in moderne auto’s was mij wel eens ter ore gekomen, maar als je het dan zelf eens meemaakt, dan komt de praktijk om de hoek kijken. Bij mijn NC uit 2006 ging het nog wel, maar als je dat in het weekend overkomt dan is er geen garage meer open en raadpleeg je het instructie boekje. Deze gaf aan dat dit via het binnenscherm van het spatbord moest gebeuren. Is het de linker lamp dan het wiel totaal naar links draaien om erbij te kunnen.
Nou vergeet dat maar! Zelfs met het wiel er compleet af, en het binnenscherm gedemonteerd is het nog een moeilijke klus. Je komt namelijk van onderen niet makkelijk bij het veertje die de lamp vastklemt. Zeker niet als je NC FL niet op de brug staat.
Als je de luchtfilterbehuizing verwijdert, dat gaat al lastig, kun je er makkelijker bij en zie je wat je doet. Dan kun je het veertje op de juiste manier los maken, de lamp verwijderen en een nieuwe erin zetten zonder dat er wat afbreekt.
Hoe krijg je de luchtfilter behuizing er vanaf?
vier schroefjes losdraaien en de bekabeling er naar toe wat meer ruimte geven dan kun je de luchtfilterbehuizing van de schroeven afhalen en erbij.
Nog beter is direct naar de garage gaan en het daar laten doen. Als er een stukje afbreekt dan moet je de hele koplamp vervangen. Dat gebeurde uiteindelijk bij de Cabriohoeve.
Statistieken
In 2019 kregen we gemiddeld 500 bezoekers in de maand die met elkaar 2500 pagina’s bekijken op de clubsite. De maanden april en mei springen eruit met 600 bezoekers. Cabrio’s van de leden is een erg goed bekeken pagina. De meeste bezoekers komen uit Nederland. Uit Duitsland, Belgie, Frankrijk, Spanje, Italie en Portugal komen ook bezoekers naar onze site. Geregeld logt een Amerikaan of een Ier in of zien we contact uit Mexico of China.
Regen kan de pret niet drukken tijdens Herfsttintenrit
De dag begon met een hartelijk welkom bij garagebedrijf Dick Gerritsen en Zn. Er was koffie, thee en de eigengebakken cake en koek (door Janny en Eldert) vielen direct in de smaak. Harry heette iedereen welkom op deze uitgestelde herfstrit. Een week later dan gepland in verband met het overlijden van Hans en zijn afscheid op 12 oktober jl. We hebben Hans herdacht met een minuut stilte. Daarna heeft Harry een korte toelichting gegeven op de rit en hebben we gezongen voor de jarige Edwin.
Onderweg kwamen we bij deze molen. Het leek wel een museum. We hebben genoten van de oude naaimachine, de stof op de stoelen, de oude weegschalen en etiketten en de klompjes. Veel herkenning bij onze leden.
Doordat we niet op de besproken lunchlocatie van 12 oktober terecht konden, moest er geïmproviseerd worden. Ans en Dick hebben, in de stromende regen, op de parkeerplaats bij het landgoed Staverden twee partytenten opgezet en vanuit de kofferbakken van de auto’s de catering verzorgd. Toen de deelnemers arriveerden werd het gelukkig droog en dat was een mooi cadeautje van de natuur. De sfeer was heel goed en de catering werd gewaardeerd.
Bij het begin van de middagrit werden de tenten opgeruimd en het afval afgevoerd. Met de kap eraf ging de tocht vervolgens via Garderen, Nieuw Millingen en Kootwijk door de prachtige bossen van de Houtvesterijen. Hier was een grote parkeerplaats waar de deelnemers werden opgewacht met enkele verrassingen. Naast allerlei lekkernijen was er de mogelijkheid om mee te dingen naar de dagprijs van deze rit. Er was een parcours uitgezet voor een behendigheidsproef. Hoe snel breng jij een tennisbal in een bakblik op je hoofd vijftig meter verder. Dit was hilarisch! Wat hebben we gelachen en wat zijn sommigen van ons lekker fanatiek.
Het laatste deel van de rit ging verder door de Houtvesterijen en via de mooie Veluwse dorpen Harskamp en Hoenderloo naar Otterlo. In het Smulhuis daar hebben we onze laatste versnaperingen genuttigd en zijn de dagprijzen uitgereikt.
Het was weer een mooie clubdag. De voorzitter bedankte iedereen en attendeerde nog even op de jaarvergadering die 30 november in Zwolle/Lichtmis wordt gehouden. Hiervoor wordt nog een uitnodiging verstuurd. Verder wil ik als ‘leerling route uitzetter’ Dick en Harry bedanken voor de fijne samenwerking. Het was voor mij een mooie ervaring.
Ik sluit graag af met een citaat van Lies op de app. Regen kan de pret niet drukken; de sfeer is altijd zonnig.
Met een vriendelijke groet, Ans
Verrassingsrit doet naam alle eer aan
We kunnen terugkijken op een geweldige mooie dag, die begon bij de Mac in Hoogeveen. Bij aankomst stonden onze supersenioren Jan en Nelly al op ons te wachten. Ook leuk: Foppe en Joke waren van de partij met de Morgan. Dat gaf veel bekijks. Na de altijd vriendelijke en warme begroetingen van de, inmiddels toch wel ‘familieleden’ geworden deelnemers, hebben we de dag geopend met een beker koffie.
Met de startlijst begonnen de verrassingen al, niet met nummer 1 maar met nummer 2 beginnen. En even opschuiven in de startvolgorde als de deelnemers nog niet klaar waren. En zo gingen om 11.00 uur de laatste deelnemers op pad. Echter niet nadat we, in aansluiting op het welkom door voorzitter Harry, een kort moment stil waren om onze overleden cabrio-vriendin Anita te herdenken. Over familiegevoel gesproken….
Angelet kwam er intussen achter dat de routeboeken ‘verrassend’ aan elkaar waren geniet, wat overigens gelukkig geen problemen opleverde. De deelnemers hebben zelf een stop ingevoerd, bijvoorbeeld bij de brug die nog met de hand bediend werd. Waar zie je dat nog?
Uiteraard zaten er in de route knelpuntjes die verschillend bekeken kunnen worden, maar uiteindelijk kwam men vrij relaxed op de lunchlocatie aan. Daar kwamen de verhalen los en iedereen gaf aan het tot dan toe een hele mooie rit te vinden met veel afwisselende landschappen. Dit was van ons uit ook de opzet, maar het is altijd leuk als men dit ook zo ervaart..
Na een heerlijke en vlotte lunch was er nog tijd over om het oude Drentse leven te aanschouwen in het mooie Drentse dorp Orvelte.
Bij Meppen was de boel afgesloten en we moesten ter plekke wat improviseren. Er bleek een hardloopwedstrijd te zijn, die wij niet hadden gezien in de planning. Maar alleen de eerste equipes hebben daar wat last van gehad en gelukkig konden wij iedereen begroeten op de tussenstop, ‘Het Ezelveld’, waar een drankje en een hapje klaarstonden. En ja hoor, wederom een verrassing: Ezeltje Prik. Grote hilariteit alom en met heel veel plezier heeft men geblinddoekt de plaats mogen bepalen van de staart van de ezel en dat leverde hele gekke plekken op.
Vervolgens op zoek naar de eindlocatie waar we heerlijk met een drankje bij een vuurtje konden napraten over de toch wel erg geslaagde dag.
En daar was ie dan, de uitreiking van de Ezelbokaal. Een inmiddels tot een traditie geworden bokaal met een bedenkelijk lading……. Hieraan vast zit het organiseren van een rit in het volgend seizoen en een jaar lang de eretitel ‘Ezel van de club’. Dit jaar zijn de winnaars Rob en Monique Dekkers.
Wij hopen dat iedereen net zo veel heeft genoten als wij. We hebben het met heel veel plezier gedaan en hebben inmiddels al weer plannen voor een andere rit,
Lieve groet, Angelet en Hans.
Om in stijl te blijven: ‘Slag om Coevorden rit’ blijkt een voltreffer
Op de laatste augustusdag kwamen 25 equipes naar Coevorden voor een hele belevenis. Coevorden is een garnizoensstad en sinds enige jaren vieren ze dat ook in deze maand. Toevallig in het weekend dat wij deze rit op de agenda hebben staan. Nu wij ook meerdere leden hebben uit dit prachtige vestingstadje, ontkwamen wij er niet aan om Paul, als ras Coevordenaar, te vragen of hij het leuk vond om samen met de andere Paul een rit te organiseren.
Tussen 09.30 en 09.45 kwamen de 25 equipes aan op de parkeerplaats bij het zwembad. Van hier liepen we de vesting in naar de ganzenmarkt om daar te genieten van een kop koffie met koek. Na de verwelkoming door Harry en de briefing over de dag kregen we een rondleiding langs de prominente gebouwen en langs de kampementen van de garnizoenstrijders en het standbeeld van JB van Heutz. De organisatie had ons digitaal informatie gestuurd over de gebouwen en ook over de dorpjes onderweg.
Tegen 11.30 waren alle deelnemers weer op de parkeerplaats om daar om de twee minuten te starten. Het eerste stuk leidde ons dwars door Coevorden, met zijn watertoren, om vervolgens koers te zetten naar Dalen. Een prachtig mooi dorp waar we later op de dag weer terug zouden komen. Via Wachtum kwamen we onder een viaduct door en gingen we met mooie slingerweggetjes naar de sloten en kanalen die Drenthe ook kenmerken. Door schaduwrijke bossen, langs mooie rietgedekte boerderijen met grote kapschuren, over een kasseienstrook naar dorpjes met huizen met prachtige tuinen naar de lunchlocatie “het Wapen van Aelden”
Na de lunch gingen de equipes weer op weg voor het tweede deel. Door Zwello, Schoonoord, Eeserveen, naar de bossen van Exloo. Daar bezochten we een hunebed wat daar meer dan 3400 jaar voor Christus gebouwd is. Even verderop gingen we een parkeerplaats bij een zwembad op om via een heel smal weggetje uit te komen bij de Kibbelkoele. Een zwemplas midden in het bos met MTB tracks, wandelpaden en zelfs een snacktent. Op de parkeerplaats genoten we van een drankje om daarna via een zandpad koers te zetten via Sleen naar Dalen.
Het afsluitend drankje hebben we bij Cornelis in het centrum van Dalen genuttigd. Dalen is een bruisend dorp dat heel veel organiseert om de mensen naar het dorpscentrum te trekken. Voor een aantal leden, liefhebbers van live muziek, werd het een latertje en eindigde de dag in de stad Hardenberg op het pleinfestijn.
Nieuwe leden
We hadden al weer te veel leden op de wachtlijst. Vandaar dat de leden die dit jaar nog niet geweest zijn per mail gaan benaderd. Op dit moment hebben 5 leden hun plaats afgestaan aan wachtlijstleden.
We verwelkomen Rob met zijn BMW
Foppe met zijn Morgan
SLK van Fred
Porsche van Jan
De Peugeot 308 CC van Hans en Tineke
Sfeervolle impressie van meer dan geslaagde Schotlandreis
Eind oktober 2018 hebben wij (Angelet, Margré, Hans en Henk) een vijfdaagse trip met de cabrio naar Zuid-Engeland gemaakt. Onvoorstelbaar….. het was prachtig weer … en er kon steeds met de kap open gereden worden.
Geraakt door de knusse Engelse dorpjes, zoals die uit de tv serie Inspector Morse, besloten we het er nog maar eens op te wagen en een rit door het Schotse deel van de UK te maken. Om een goede kans te hebben op redelijk weer, kozen we voor de maand juli. In februari begon de voorpret al. Plannen maken! Wat willen we doen en zien en … waar moeten we dan overnachten? Na goed overleg werden hotel- en B&B overnachtingen geboekt. Maar allereerst de ferry om tijdig een plek te bemachtigen. Na een aantal maanden erg veel voorpret ging de reis beginnen op 18 juli in IJmuiden. We moesten inschepen voor 16.00 uur. Na een goede overtocht met uitgebreid diner-buffet en een stevig Engels ontbijt voeren we op 9.15 uur ‘local time’ de haven van Newcastle binnen. Eindelijk!!!! Het rijden kon beginnen.
Per dag wilden we ca. 200 km. rijden, zodat we genoeg tijd hadden om leuke dorpjes te zien en andere leuke dingen te doen.
De eerste dag reden we over de grens van Engeland en Schotland door het Northumberland National Park via Jedburgh naar Edinburgh. Na een goede nachtrust en een traditioneel Schots ontbijt (worstjes, haggis, baked beans, black puding, bacon en fried eggs) zijn we met de bus van het hotel naar de stad gegaan om ons hier, met een ‘hop on hop off’-bus, te verplaatsten in de stad en (uiteraard) Edinburgh Castle te zien. Ondanks de drukte van alle Aziaten, hebben we de ‘one o’clock gun’ en de Schotse kroonjuwelen niet gemist.
De derde dag een trip van Edinburgh via Crieff en Killin met de Falls of Dochart naar Blairgowrie. Dan zijn we dan in de Highlands aangekomen.
Na de voortreffelijke lunch in een campingrestaurant, genoten we ’s avonds een diner (met o.a. heerlijke vis) in een kerkgebouw. Met zachte moderne kleuren en gebruik van fijne materialen heeft dit gebedshuis hier een prachtige nieuwe bestemming gekregen.
Maandag wachtte een werkelijk schitterende route naar Foyers aan het meer van Loch Ness. We reden door het Cairngorms National Park. Een adembenemend mooi landschap van uitgestrekte bergen en dalen en oneindige heidevelden.
Een dun bevolkt gebied en… onze eerste kennismaking met het rijden over ‘single track roads’. Feitelijk één rijbaan met regelmatig op korte afstand van elkaar uitwijkplaatsen, waar je elkaar kunt passeren. Hier blijkt dat de Schotten rustige en vriendelijke bestuurders zijn die andere weggebruikers de ruimte geven.
Na een heerlijke curry in het hotel aan het meer van ‘Nessie’ en een goede nachtrust vertrokken we de volgende dag van Loch Ness naar Portree op het Isle of Skye. Inmiddels is dit eiland met een brug verbonden met het vaste land. Onderweg deden we weer twee kastelen aan, Urquart Castle en het prachtig gelegen Eilean Donan Castle.
Onze B&B in Portree verraste ons met een geweldig uitzicht vanuit onze kamers op de baai. Een bijzonder vriendelijke host vertelde dat we gebruik mochten maken van de lounge met deze “beautiful view”
Om het Isle of Skye te zien heb je zeker een dag nodig. We reden totaal ca. 250 km over kleine wegen, voor een groot deel single track. Het landschap wat zo uit The Game of Thrones lijkt te komen, is werkelijk schitterend. Bekende spots zijn The Old Man of Storr, de kleurige haven van Portree, diverse watervallen en een bezoek aan de Talisker Distileerderij.
Een rondleiding zat er helaas voor ons niet meer in aangezien deze geheel was volgeboekt. Na het diner werden we in het centrum nog getrakteerd op een muzikaal optreden van de Pipe band van the Isle of Skye.
Met pijn in het hart namen we de volgende dag afscheid van het Isle of Skye. De rit voerde via Loch Lomond en de Trossachs National Park naar Spean Bridge, ca. 10 mijl van het bekendere Fort William. Aangezien de weergoden ons ook deze dag weer bijzonder goed waren gezind, gingen we met de kabelbaan naar de hoogste berg van Schotland, de Ben Nevis. Hier genoten we van een schitterend uitzicht op de omliggende lochs en bergen.
De volgende dag maakten we in de ochtend een toer van ca. 120 km, over deels single track roads, in de omgeving van Fort William.
Na de lunch vertrokken we om 14.30 uur met de bekende Harry Potter stroomtrein vanuit Fort William naar Mallaig. Tijdens deze rit van ca. 2 uur passeer je het bekende viaduct van Glenfinnan. Een prachtige belevenis. Onze heenreis werd echter met een uur vertraagd, omdat een andere trein vanuit Malleig niet kon vertrekken door een technisch probleem. Dus moest onze stoomlock ‘onder stoom’ worden gehouden op het voorlaatste station. Hiervoor moest via inderhaast aangerukte brandslangen extra water worden aangevoerd om de extra reistijd te kunnen overbruggen. Na het eten van een heerlijke Fish and Chips in Mallaig ging de terugweg zonder stops en maakten we de filmpjes van het beroemde viaduct.
De volgende dag was qua weer, een dag zoals we deze nog niet hadden meegemaakt. Regen, laaghangende wolken, kortom een beeld zoals we dat zeker ook van Schotland kennen Deze dag voerde ons naar Bellshill, een buitenwijk van Glasgow. Onderweg hebben we maar troost gezocht bij koffie met een heerlijke scone.
Vanuit Bellshill konden we met een treinritje van ca. 20 minuten naar het centrum van de Glasgow.
Hier was er een festival met muziek en straattheater. Met onder andere een fantastisch optreden van de Harbingers drumcrew.
(www.Harbingersdrumcrew.com). Kortom een gezellige drukte zeker toen de miezerregen na 11.00 uur ophield en de zon doorbrak. We hebben er maar een ‘half pint’ op gedronken.
De laatste dag stond er nog 220 km op het programma. Via ca. 80 km snelweg en provinciale wegen ging het richting onze ferry in Newcastle. Onderweg vanaf een afstandje nog even het beroemde bouwwerk Hadrians Wall bewonderd. Na het inschepen vertrokken we om 17.00 uur weer richting IJmuiden. Aan boord was weer volop vertier, een bioscoop, casino en live muziek. Maar wij hielden het bij een potje kaarten en een biertje. Na een goede nachtrust hebben we samen op de terugreis nog geluncht en na-gemijmerd over deze o zo prachtige, gezellige reis naar het verrassende Schotland.
Misschien gaan we toch nog eens terug om die mooie kilt of Lady Di shawl te halen.
Hans, Angelet, Henk en Margré.
Cabrio Club Vechtdal 