Het rittenseizoen sloot in 2022 in stijl af. Waarom? Het was wat het weer betreft een dag met een lach en een traan. Mooi, dakloos weer in de ochtendrit en nat, ‘dakrijk’ weer in de middagrit. Zelfs het weer deed dus een duit in het zakje: natte tranen bij het afscheid van dit verder werkelijk volledig zonrijk verlopen seizoen.
Al jaren is de Herfsttintenrit de laatste rit van het cabrioseizoen. Alle ingrediënten van de herfst zijn wij deze dag dus tegengekomen. Mooie herfsttinten, herfstzonnetje, regen maar ook gezelligheid maakten deel uit van deze rit.
Rond kwart over negen kwamen de eerste cabrio’s aangereden bij het startpunt. Dit jaar was dit het Ford museum ‘De Tullekensmolen’ in Beekbergen. Een mooie locatie waar ook een watermolen, een bloemsieratelier en een tuincentrum gevestigd zijn. Na een rondje door het museum een een kopje koffie/thee met cake waren het voorzitter Harry en Berry, die samen met hun partners de rit hadden uitgezet, die iedereen welkom heetten. Vanaf half 11 vertrokken de 29 cabrio’s voor de ochtendrit. Op dat moment brak ook een waterig herfstzonnetje door. Een prima start van de rit.
Een mooie route van zo’n 60 km door het oostelijke deel van de Zuid-Veluwe en de zuidelijke IJsselvallei. Wij reden over mooie slingerwegen door de bossen waar de herfstkleuren rijkelijk aanwezig aanwezig waren.
Rond 12 uur kwamen de eerste deelnemers aan bij lunchlocatie ‘De Peerdestal’ in Ellecom. Hier stond in een gezellig aangeklede zaal het lunchbuffet voor ons klaar.
Terwijl wij zaten te lunchen vielen er buiten talrijke herfstbuien. Volgens buienradar zou het na 13 uur weer droog worden, maar helaas bleef het de hele middag miezeren.
Op een enkele diehard na bleven de kappen tijdens de middagrit dan ook gesloten. Een rit over het een deel van de Posbank via Oosterbeek en de Hoge Veluwe.
Bij Schaarsbergen hadden wij nog een snackstop en was er volop gelegenheid om weer even bij te kletsen.
Via een mooie route door Hoenderloo reden wij naar het eindpunt waar de dag werd afgesloten met een drankje. Een deel van de deelnemers heeft daar ook nog kunnen genieten van een heerlijk diner.
Kortom, wij kunnen terugkijken op een gezellige en geslaagde dag, die ondanks de tegenvallende weersomstandigheden toch zonnig is verlopen. En daar is de zon niet altijd voor nodig……..
De rit-uitzetters (Berry, Joke, Harry en Ingrid) willen alle deelnemers bedanken voor hun aanwezigheid en de warme reacties na afloop van de rit.
Middenin het mooie Twentse land hebben de organisatoren van deze rit ‘de Herterij’ gevonden als uitvalsbasis voor deze bijzondere dag. In drie groepen werden de cabrio’s al ‘gecontroleerd begeleid’ geparkeerd op het parkeerterrein om de start goed te laten verlopen.
Er werd niet gereden op routebeschrijving, maar er werd gekozen voor een bolpijlrit van ca. 50 km, een fotopuzzelrit van ca. 50 km en een wandeling. Na de koffie met krentenwegge heette Harry iedereen welkom. Na een uitgebreide instructie van Paul over de valkuilen bij het rijden van de routes ging iedereen vol vertrouwen op pad.
Bij de start kreeg iedereen een overlevingspakket uitgereikt omdat er geen centraal moment was voor het hapje en het drankje. Voor iedereen zat daarin een halve liter water, een appel, een worstsnack en een rolletje Fruitella. De wandelaars verkozen het water als overlevingsmiddel van de 7 km wandeling langs de prachtige natuur en beekjes In de tussentijd vertrokken de cabrio’s iedere minuut. De ene linksaf voor de bolpijl, de ander rechtsaf voor de fotopuzzelrit. Binnen een kwartier was iedereen weg.
De fotopuzzelrit voerde ons vanuit Geesteren, langs Harbrinkhoek, via “’t Geziet”, bij “De Pook” over het kanaal Almelo-Nordhorn, door buurtschap Waterregge, langs Zenderen en Hertme naar Saasveld. Verder binnendoor naar Reutum en via Haarle, Tubbergen weer naar De Herterij. De bol-/pijlrit voerde ons via Manderveen naar Duitsland. Hier reden we door Getelo, Hezingen en Halle, om ons via de grens bij Oud-Ootmarsum weer via de befaamde “Hooidijk” naar Vasse te leiden. Hier staken we binnendoor naar Haarle en kruiste de rit de fotopuzzelrit. Vervolgens om Tubbergen heen, en zo weer terug naar Geesteren.
De snelste bolpijlrijders kwamen na 1 uur en 19 minuten weer terug bij de Herterij. Enthousiast verhalend over hun ervaringen kwamen ze het terras weer op. De fotopuzzelaars hadden het moeilijker. Die hadden er soms 26 minuten langer de tijd voor nodig.
Toch kon er om 12.45 gezamenlijk geluncht worden. Naast een heerlijke groentesoep, een bolletje met kroket kon iedereen kiezen uit verschillende soorten brood en beleg, een kokostaartje, verse bramenjam of een salade. De Twentse gastvrijheid droop er vanaf en iedereen was uitermate te spreken over de lunch.
Om 13.45 werd er gestart voor het tweede onderdeel. De fotopuzzelaars met een extra aanwijzing uit de opgedane ervaring van de ochtendrit. Die verliep ‘s middags toch al een stuk beter. De terrassen liepen vol met bruiloftsgasten die tegen de tijd van binnenkomst van de rijders allen naar binnen waren. Ze konden na een korte pauze en toiletbezoek gelijk door voor het laatste onderdeel. De wandelaars van de laatste groep moesten wat langer wachten op Eldert die van de fotopuzzel nog niet binnen was. Lekker de tijd om wat langer bij te kletsen.
Rond 17:00 uur konden de eerste rijders aan het afscheidsdrankje. De nazit was erg gezellig en naast het uitwisselen van ervaringen van de dag gingen de gesprekken ook over de actualiteit van vandaag de dag. Om 18.00 uur waren alle gasten vertrokken en bleven we met een groep van 11 over voor het diner bij Texas Ribhouse, zo’n 1,5 km verderop.
Eindelijk is het zover, de Groene Havenrit. Voor de club, en dus ook voor de meeste leden, een reis naar het ‘verre’ westen. Voor een bezoek aan het zonovergoten (30+) Rijnmond gebied, door ons voor de gelegenheid de Groene Haven genoemd.
We verzamelen op deze zomerse zaterdag in het oude centrum van Maassluis, op het terras van Brasserie 2012. We zijn, midden in dit vakantieseizoen, met 19 personen. Maassluis is een oude havenstad, bekend van onder meer de visserij, maar eind 19e eeuw wereldberoemd geworden als thuishaven van sleepdienst L. Smit en Co en Scheepsberger Tak, later Smit Tak. De in de haven liggende stoomsleper Furie is in 1976-1977 gebruikt voor de tv serie Hollands Glorie, naar het gelijknamige boek van Jan de Hartog.
Na een korte toespraak van Anja en een nog kortere van Bert, met wat aandachtspunten in de routebeschrijving, uitleg over het startpunt én de tip om gewoon te doen wat er geschreven staat, gaat de rit van start. De auto’s begeven zich vanaf de nabijgelegen parkeerplaats naar een oude brug in het centrum van Maassluis. Deze brug fungeert als startpunt. In de basis een simpel iets, maar toch…….. Ja hoorrrrrr, een open brug. Eén auto over de brug, de rest ervoor. Maar goed een detail. En opnieuw één, maar toch….. Er ligt nog een tweede brug op de route, slechts iets meer dan 800 meter na de start (zeker 10 jaar lang nooit voor gestaan!), maar je raadt het al: ook die gaat open. Resultaat, opnieuw een aantal deelnemers in de wachtstand. Geen grote tegenslag, maar het kost zeker een kwartier extra tot de laatste van de 10 deelnemers echt weg is bij het startpunt.
Maar goed, uiteindelijk iedereen op weg naar de volgende plaats: Vlaardingen. Over een smal landweggetje, want die zijn er ook volop in het Rijnmondgebied.
De rit door Vlaardingen, de oude Haringstad, gaat langs drie havens met vele oude panden, die de rijke historie van de stad laten zien. De haringvisserij was in het verleden belangrijk voor de stad, evenals een inmiddels verdwenen scheepswerf en de eveneens verdwenen kolen- en ertsoverslag, Unilever en nog veel meer grote bedrijven.
Na Vlaardingen volgt een stukje snelweg, over de westkant van de snelwegring rond Rrrrrotterrrrrdam en door de Beneluxtunnel. Na de Beneluxtunnel richting Pernis, een oud dorp ingesloten door een scheepswerf, een containerterminal en de raffinaderij van Shell Pernis met zijn hoge schoorstenen.
Na Pernis gaat de route verder, richting Rhoon. Over de dijk rijdend komen we in het oude Rhoon terecht, met onder meer het Kasteel van Rhoon. Kort na Rhoon verlaten te hebben, rijden we Poortugaal binnen. Hier slingeren we even een klein stukje door het oude Poortugaalse centrum. Dan gaan we de Groene Kruisweg op, een hele lange weg die begint aan de rand van Rotterdam in de wijk Charlois en via de Spijkenisserbrug over het eiland Voorne Putten tot aan Brielle loopt. Wij volgen maar een klein stukje van die weg die vol staat met verkeerslichten en camera’s. Die laatste zorgen ervoor dat je bij te hard rijden een ‘brief’ thuiskrijgt met daarop een bedrag te betalen aan ons aller gemeenschappelijke rekening, de staatskas. Wij hopen dat iedereen zich netjes aan de snelheid gehouden heeft; laat een ander die rekening maar vullen.
Na het passeren van de Spijkenisserbrug (deze bestaat uit delen van de oude Moerdijkbrug) gaan we langs de onderkant van de dijk richting Zwartewaal, aan de waterzijde van de dijk, ligt het Scheepvaart en Voedingskanaal, de verbinding tussen de Oude Maas en het Brielse Meer. Veelvuldig gebuikt door de pleziervaart. Daar weer naast ligt het Hartelkanaal, dit is bedoeld voor de grote binnenvaartschepen. Tijdens de rit passeren we dorpen als Geervliet en Heenvliet. Dan via het industriegebied richting Vierpolders, waar we gaan lunchen. We starten met voor iedereen een drankje om bij te komen van de hitte in het eerste deel van de rit. Daarna kunnen we gaan genieten van het lunchbuffet. Door de hitte duurt de lunchstop flink wat langer dan gepland. Maar dat maakt op deze mooie dag niemand iets uit……..
Deel 2 van de Groene Havenrit voert ons vrij snel door het oude Brielle, één van de grootste en oudste vestingplaatsen van Nederland. Hier slingeren we door de oude straten en bij de poort worden er door Hesly ‘portretfoto’s’ gemaakt van vrijwel alle deelnemende cabrio’s. Het was overigens dit jaar op 1 april 450 jaar geleden dat Brielle is bevrijd door de Watergeuzen. Voor de jaarlijkse herdenking wordt onder meer een houten geuzenschip gebruikt, dat altijd in de Brielse haven ligt en dat we twee keer zijn gepasseerd.
Na Brielle verlaten te hebben gaat het richting Hellevoetsluis, ook een oude vestingstad met onder meer een ruim 200 jaar oud gemetseld scheepsdok. Hellevoetsluis was vanaf de 17e eeuw de thuishaven van de oorlogsvloot van Holland.
Terwijl wij Hellevoetsluis uitrijden zien we een groepje cabrio’s, dat ruim voor ons had moeten rijden, ineens achter ons. Ze hebben op een rotonde de tweede in plaats van de derde afslag genomen. Dit brengt ons op het idee om er een ‘alle ballen verzamelen-actie’ van te maken. Met uitzondering van Peter, die al een eind vooruit is omdat hij na de lunch als eerste is vertrokken, rijden we als één groep verder. De route laat dat toe, want deze is hier wat ruimer, waardoor het mogelijk is om iedereen bij elkaar te houden. Wel gebruiken we een keer een rotonde om er andere auto’s tussenuit te krijgen.
We rijden met deze groep via de buitenkant van Rockanje naar de Maasvlakte, naar het Balkon van Europa aan de ingang van de Rrrrroterrrdamse haven. Dat is de Nieuwe Waterweg die 150 jaar in gebruik is en nog met de hand gegraven is. Onderweg kunnen we mooi het Maasvlaktestrand zien en moeten we tussen de (ontelbare) geparkeerde ‘strandgangerauto’s’ door manoeuvreren. Omdat het heel helder weer was kunnen we de voor de kust de vele, voor anker liggende schepen, goed zien. Peter is al eerder ‘geland’ op de Maasvlakte en staat ons daar enthousiast op te wachten, heerlijk genietend van een verkoelend briesje. Niet veel later staan we allemaal bij te komen. Het scheelt toch al gauw zo’n 6 graden……. Al pratend en kijkend besluiten we het laatste deel van de route niet meer te rijden. Dat betekent dat we hier wat langer genieten van de verkoelende bries én van elkaar.
We nemen afscheid van twee ‘afzwaaiers’ die besluiten vanaf dit punt huiswaarts te rijden. We vervolgen de rit langs de Brielse Maas, met mooi uitzicht op de varende jachtjes. Op de route naar de Veerpont tussen Rozenburg en Maassluis passeren we het indrukwekkende windscherm bij Rozenburg, evenals de bouwput voor de Blankenburgtunnel. Dit wordt de zesde vaste noord-zuidverbinding in het Rijnmond gebied. En over nummer 7 en 8 wordt al nagedacht…….
Bij de pont aangekomen hebben we ‘pech’; deze vaart net voor onze neuzen weg. Hoewel, als we even tellen merken we dat Henk en Margré nog net aan boord zijn gekomen. Maar ook dat komt weer goed, want gelukkig keert de pont terug én dat geeft ons de tijd om redelijk ontspannen aan de slag te gaan met de kaartjesautomaat. Tijdens de oversteek moet de pont nog even wachten, omdat er vier grotere schepen moeten passeren. Dat vinden de meesten van ons helemaal niet erg………
Vanaf de pont rijden we nog een stukje langs de haven in Maassluis, met de eerder genoemde oude gebouwen en sleepboten. We parkeren onze cabrio’s en zetten te voet koers naar de brasserie, waar een heerlijk verkoelend drankje op ons wacht. Dertien van ons blijven eten op het terras van de brasserie, midden in Maassluis en te midden van de vele, overvolle terrassen. Anja houdt nog een korte toespraak, waarin ze ons bedankt voor al het verrassende én afwisselende wat er vandaag te zien is geweest. Voor herhaling vatbaar!
Je zou er van gaan blozen, van alle positieve reacties. Van onze zijde willen wij iedereen daar heel hartelijk voor bedanken. Wat ons betreft (en we weten dat meerdere leden die er nu niet bij konden zijn dat ook vinden) komt er een herhaling van de Groene Havenrit. Dan bij voorkeur in mei of juni.
Tot slot: het sfeerproeven in het westen is jullie goed bevallen. Maar er is nog veel meer te zien. Tips nodig? Laat het ons maar weten.
Tekst: Bert en Nel Bewerking: Anja Foto’s: Hesly, Astrid en Anja
Op zaterdag 30 juli begaven 16 equipes (ja, ik weet dat is fout Nederlands, maar omdat we dat al jaren zo noemen gebruik ik het toch 😉) op pad naar Bad Meester Keimpe aan het Slotermeer in Balk. De 30 deelnemers werden op de parkeerplaats al ontvangen door de MAS mobiel, de mascotte van het MX5 evenement dat van 26-28 augustus plaatsvindt in Reuver onder de naam Miata’s at Summertime. Het was mooi weer, lekker warm met een sluier van bewolking.
Na het inchecken kregen de deelnemers de nodige paperassen uitgereikt: een routeboek, fotobladen voor de puzzelwedstrijd en de nodige consumptiebonnen voor onderweg. Bij Badmeester Keimpe werd de middag geopend met koffie of thee en natuurlijk een stuk Limburgse vlaai. Nadat alle deelnemers zich gemeld hadden deed voorzitter Harry het openingswoord en nam Frank als organisator van de rit het stokje over: “Gojemiddagh hallemaol, en waat fijn daat jullie d’r zie en meido han dees moeje rit!”. De toon was gezet: een Frieslandrit letterlijk op zijn Limburg 😊.
Na de uitleg over de dag, de rit en de puzzel werd er vanaf half vier elke twee minuten een equipe op pad gestuurd. Het was vooral voor de navigators best een uitdaging, omdat de routebeschrijving deze keer in het Limburgs was opgesteld…. De route ging eerst in zuidelijke richting: vanuit Balk, via Sondel richting het IJsselmeer. Hier viel al op dat ook het Friese landschap mooie glooiingen kent, al was dat door de inmiddels hoogstaande mais wat minder goed te herkennen. Na Nijemirdum was er een mogelijkheid om van het uitzicht te genieten bij de mooie uitkijkpunt ‘Seedykkiekje”, wat ook meteen een van de fotopuzzels was.
Vervolgens werd Oudemirdum doorkruist en reden we langs de Bremer Wildernis en door de Starnumanbossen. Bossen, daar hebben we er in Limburg ook genoeg van. Via Ruigahuizen bezochten we Balk nog een keer. Daar werden de equipes op de plaat gezet bij de oude brug in het centrum. De rit ging verder richting Elahuizen, een stukje langs de Fluessen en in het centrum van Woudsend kon je zien dat ze ook bergen hebben in Friesland: die noemen ze hier bruggen 😉.
Via Hommerts en Osingahuizen verlieten we de wat rechte wegen en werden de kronkelpaadjes opgezocht. Te beginnen met de Pikedyk die ons via Pykesyl, Abbega en Wolsum naar Blauhûs bracht. Daar werden de deelnemers bij café restaurant ‘De Freonskip’ verwelkomd met een BBQ-buffet als avondmaaltijd. De bolides werden keurig naast elkaar en fotogeniek geparkeerd op het erf.
Nadat de buikjes waren gevuld met een hapje en een drankje begon het tweede deel van de rit. De Mercedessen, Audi’s, BMW’s, Porsches, Volvo’s, Volkswagens én Mazda’s werden gestart en vervolgden hun tocht door Friesland. Hopelijk waren ze niet vergeten een kijkje in het café te nemen, omdat daar nog een foto van de fotopuzzel te vinden was: een hele fotogalerij van lokale carnavalsprinsen.
De kronkelweggetjes waren in de meerderheid in het tweede deel van de rit: via de Vitrusdyk en de Hissedyk ging het via Westhem naar IJlst. Vandaar ging het noordwaarts, passeerden we de A7 bij Folsgare en Tjalhuizum. Via de Ringdyk en Middelzeedijk ging het naar Hartwerd, waar de equipes weer gefotografeerd werden bij het verlaten van het dorp. En zo slingerden de equipes zich steeds noordelijker via onder andere de Krabbedyk en de Slachte, tot bijna in Franeker. Daarna ging het zuidoostwaarts richting de eindbestemming. Even buiten Tzum stond de MAS mobiel de deelnemers al weer in vol ornaat op te wachten: alle knipper- en alarmlampjes stonden te schitteren.
Het geslinger hield maar niet op! Itens, Bozum, Oosterwierum, Radwerd, Poppingawier, Terzool en Abbengawier werden nog bezocht om de rit vervolgens te laten eindigen bij de IJsboerderij ‘Boereniis’ in Akkrum. Als afsluiting van de rit werden de deelnemers daar getrakteerd op een lekker boerderij-ijsje. Een aantal deelnemers deed, tussen de likken aan het ijsje door, nog een dappere poging om het woord te raden van de fotopuzzel. Uiteindelijk werden de oplossingen ingeleverd en bleven de meeste deelnemers in verwarring achter welk Nederlands, Limburgs of wellicht toch Fries woord nu toch de oplossing was….. Helaas: het was een zelf verzonnen woord: Kaberiovlaaidal. De eer, en daarmee ook de prijs, ging naar Ben en Frieda omdat zij het hele woord en de bijbehorende foto’s het meest compleet hadden ingevuld. En die prijs was natuurlijk niets minder dan een collectie Limburg bier van de Noord Limburgse brouwerij Hertog Jan. Hiermee kwam een einde aan de Midzomer(avond)rit waarin Friesland op een Limburgse manier werd verkend.
Zaterdag 2 juli was het eindelijk zover, de start van onze Zuid-Drentherit. Een rit organiseren is leuk, maar een rit rijden met de club is natuurlijk nog leuker. Dus fijn dat er zoveel deelnemers waren. Het startpunt zag er goed uit, Erwin Wielens had zijn terras van zijn Restaurant Wielens in Noord-Sleen al voor ons in orde gebracht, de zon scheen, de temperatuur voortreffelijk: dus alle ingrediënten voor een mooie dag waren aanwezig.
Na de koffie en ons verhaaltje en de vraag “wie wil er als eerste vertrekken” stak Henry van der Sleen spontaan zijn hand op om enige tijd later ons en Noord-Sleen te laten horen hoe een Porsche BOXTER S ongeveer klinkt. ……………………………………………………………………………………..………!
Na het eerste gedeelte van de rit, waarbij we onderweg een bezoek aan museumdorp Orvelte konden brengen, kwamen wij aan bij “De Rooie Ridder” in Spier voor de lunch.
Na de lunch was het tijd om het tweede deel van de rit te beginnen met een route door Nationaal Park Dwingelderveld, bezoek aan Dwingeloo en een rondje om de VAM berg. Daar was de snackstop op P Noord aan de VAM weg, waar ook koffiekiosk “Het Blinkertje” is. Na de eigenaresse uitgelegd te hebben waarom wij onze eigen drankjes en hapjes serveren op de parkeerplaats, reageerde zij spontaan stoelen te zullen brengen.
Na een gezellige stop nog een 30 minuten rijden naar het eindpunt Café Deen in Oosterhesselen waar inmiddels iedereen arriveerde terwijl de serveersters druk in de weer waren.Tijdens de afscheidsborrel na kunnen praten en complimenten van de deelnemers gekregen voor een geslaagde dag, dus die kon voor ons niet meer stuk! Nogmaals allemaal hartelijk bedankt voor jullie deelname aan onze rit en we kijken al weer uit naar de volgende.
Met een stralende zon, geen wolkje aan de lucht en een ‘uitverkochte’ deelnamelijst, waren alle succesingrediënten al bij de start van de verrassingsrit van 2022 aanwezig. Als eerste ontmoetingsplek werd ‘t Hoogspel in Delden gekozen. Een prima locatie op landgoed Twickel: een landgoed waarop bossen met eeuwenoude eiken, heidevelden en vennen, akkers en weilanden omzoomd met houtwallen elkaar afwisselen. Onder het genot van het gebruikelijke bakje koffie (of thee), praatten we bij en maakten ons op voor de rit.
Vanuit Delden zetten we koers richting de Achterhoek, maar niet zonder van het prachtige Twentse landschap te genieten. Eenmaal over de provinciegrens getrokken, maakten meer en meer weilanden plaats voor eeuwenoude eikenbossen en slingerende zandpaden. De Achterhoek kenmerkt zich door de indrukwekkende aanwezigheid van imposante kastelen en prestigieuze landhuizen. Het oplettend oog heeft er enkele kunnen spotten!
Eenmaal aangekomen op lunchlocatie Kerkemeijer in Borculo mochten we genieten van een lopend lunchbuffet: het spreekwoordelijk strekken van de benen is, zoals we allen weten, geen overbodige luxe. Waar de organisatie van tevoren met desbetreffende locatie hadkortgesloten à la carte te kunnen lunchten, werd dit op het laatste moment bijgesteld naar bovenstaande vorm: ook in de Achterhoekse horeca kunnen ze schijnbaar het personeel niet aanslepen.
Eenmaal verzadigd vertrokken de equipes voor hun laatste etappe ‘terug’ richting Twente. Deze etappe kenmerkte zich echter niet zonder de nodige obstakels. Als heuse verassing (dat maken we er maar van) werd één van de centrale doorgaande wegen geblokkeerd en een omleiding werd, om de zaak te bemoeilijken, niet fatsoenlijk met de gebruikelijke gele borden aangegeven. Gelukkig leven we in het jaar 2022 en wist de organisatie (met wat hulp uit onverwachte hoek), de equipes aan de hand van Google Maps en WhatsApp weer op het juiste spoor te zetten.
Dat juiste spoor leidde het gezelschap naar de eindstreep: de Watermölle in Haaksbergen. Een prachtige horecagelegenheid, gelegen bij de Oostendorper watermolen die in opdracht van Karel de V in 1548 werd gebouwd. De equipes wisten de eindstreep kort na elkaar te bereiken en eenmaal aangekomen werd er in het onveranderde lekkere weer van een koud pilsje of frisje genoten.
In november 2019 zijn de organisatoren Robert en Harry gestart met de eerste voorbereidingen voor deze meerdaagse. Door Corona kon dit evenement twee jaar achtereen niet doorgaan. Maar wat in het vat zit verzuurt niet en eindelijk op Hemelvaartsdag 2022 verzamelden 12 equipes zich om vier dagen te genieten van elkaar en de mooie natuur van de Eifel.
Dag 1 Om half 10 verzamelden de equipes zich bij de McDonalds in Deventer. Het zonnetje scheen, wat konden wij ons nog meer wensen? Na de koffie en thee en de briefing van de organisatie reden wij in twee groepen naar de lunchlocatie in Nettetal. Daar stond een Rheinische Kaffeetafel voor ons klaar. Na de lunch vervolgden wij de rit via een mooie binnendoor route naar de eindbestemming hotel Michel & Friends in Monschau. Na het inchecken hebben we onder het genot van een drankje nog even genoten van de avondzon. Rond half zeven stond er een heerlijk dinerbuffet voor ons klaar en hebben wij nog even gezellig nagepraat. Moe en voldaan gingen de deelnemers richting hun hotelkamers om een goede nachtrust te pakken.
Dag 2
Voor dag twee stond de Belgiëroute door de Ardennen gepland. In tegenstelling tot dag 1 startte deze dag druilerig en reden wij met gesloten kappen naar het historische stadje Malmedy. Daar aangekomen was het inmiddels droog en kwam de zon voorzichtig tevoorschijn. Een mooie stadswandeling door de historische binnenstad met een bezoek aan de oude kathedraal volgde. Na een terrasje gepakt te hebben vervolgden wij de route richting de lunchlocatie die gelegen was aan het stuwmeer vlak bij Eupen. Hier hebben wij genoten van de lunch op het terras met uitzicht op de stuwdam. Na de lunch zijn weer door de mooie Ardennen teruggereden naar Monschau om de historische mosterdmolen te bezichtigen. Nadat iedereen even een momentje voor zich zelf had hebben we heerlijk gegeten bij een pizzarestaurant in Monschau. Ook deze avond werd weer afgesloten met een gezellig samenzijn onder het genot van een drankje.
Dag 3 Deze dag stond een mooie route naar de Dreimuller Wasserfalle op het programma. Een route met heel veel omleidingen die de organisatie niet had voorzien. Toch zijn wij allemaal bij de waterval aangekomen, ook al is dit niet voor iedereen vlekkeloos gegaan. Een van de equipes dacht dat zij achter de BMW van Robert aanreden, maar zag na een aantal kilometers dat Robert opeens een Duits kenteken had. We noemen geen namen maar hij was letterlijk en figuurlijk even de WEG kwijt. Iets later dan gepland was iedereen aanwezig voor de wandeling naar de waterval. Daarna via een mooie route (zonder omleidingen) teruggereden naar het hotel waarna er de mogelijkheid was om het oude stadscentrum van Monschau te bezoeken. Hier werd ook het laatste diner genuttigd.
Dag 4 Aan alles komt een eind dus ook aan deze meerdaagse. De weergoden waren op onze hand geweest en wij hebben met z’n allen kunnen genieten van onze passie, het cabrio rijden en dat dan ook nog eens in de mooie Eifel. De sfeer was uitstekend. Wij hebben met z’n allen heel veel gelachen en bijgepraat. Ook de deelnemers die voor het eerst deelnamen aan de meerdaagse waren na afloop erg enthousiast. Twee van deze deelnemers, Henk Nijland en Henk van der Weg, hadden het meerdaagse virus zo te pakken dat zij aangegeven hebben volgend jaar de meerdaagse te willen organiseren. Het was weer een onvergetelijk weekend. Moe en voldaan zijn wij weer richting huis gereden. Een aantal deelnemers sloot dit weekend nog af met een heerlijk diner bij Loetje in Enschede.
De provincie Groningen ontdekken in een voor velen grotendeels onbekend gebied. De start was in Winschoten met koffie/thee en echte Groninger koek. Voor een aantal deelnemers ietwat uit de richting deze keer. Een aantal mensen had daarom de vrijdag of de zaterdag een overnachting in de buurt geregeld.
Het was een mooie lentedag met stralende zon en wat wolkjes…..dus een prima dag om dakloos te gaan!!! Een wisselend landschap van akkers, weiland en bos leidde de door het statige dorp Bellingwolde, het lommerrijke natuurgebied “De Lethe” en via het recreatiegebied Wedderbergen naar het vestingdorp Bourtange. Dat er geparkeerd mocht worden binnen de vestingwal was toch wel heel bijzonder. Hier werd een heerlijke lunch geserveerd en kon een ieder een wandeling maken over de fraaie vestingwallen. Velen doken nog even in de kaarsenmakerij of leuke winkeltjes.
De middagroute leidde via een deels veenkoloniaal landschap naar het heringerichte gebied van de “Ruiten Aa” en het bosrijke gebied rond Sellingen. Bij de traditionele ‘snackstop’ met Groninger poffert en een verfrissend drankje, was er sprake van een gezellig samenzijn en ontstonden er geanimeerde gesprekken. Vervolgens werd koers gezet naar het eindpunt bij het bekende klooster in Ter Apel. Sommigen namen nog een kijkje in het klooster.
Bij het afsluitende drankje op het terras waren er al met al tevreden deelnemers, die aangaven een prachtige dag te hebben gehad en weer een ander mooi stuk van Nederland te hebben ontdekt.
Binnen onze club worden kleurrijke namen gegeven aan de cabrioritten en voor de Frieslandrit van 23 april 2022 heeft de organisatie (huize Lems) bedacht dat dit Inzichten, uitzichten en meer…… zou worden én dit een duidelijke omschrijving zou zijn van wat we konden verwachten.
Ik weet niet hoe het andere cabriorijders vergaat maar een cabrio rit(ueel) begint bij ons altijd met een laatste inspectie van de automobiel, even een rondje lopen om het blik, er geen vogelpoep op het canvas ligt, bandjes op druk en natuurlijk nog even buienradar raadplegen. Zo ook deze ochtend, natuurlijk pet mee en de bijrijdster een sjaaltje om, twee klikjes op de schakelaar van de stoelverwarming en op weg naar het Woudagemaal in Lemmer. Het startpunt van onze tocht door Fryslân.
Zoals we nu weten is het Woudagemaal te Lemmer in 1920 geopend. Het is het grootste stoompompstation ooit gebouwd en nog steeds in bedrijf. Het vertegenwoordigt het hoogtepunt van de bijdrage van Nederlandse ingenieurs en architecten in het beschermen van het Nederlandse volk en land tegen de natuurlijke krachten van het water. Overtollig water werd oorspronkelijk afgevoerd door middel van windmolens. Het waterrijke Friesland stond de eerste jaren van de vorige eeuw regelmatig blank en hier moest hoognodig verandering in komen. Het Woudagemaal heeft hieraan een heel belangrijke bijdrage geleverd.
Rond 09:30 uur rollen de eerste clubleden over de klinkers richting de parkeerplaats van het Woudagemaal en na allemaal een plekje te hebben gevonden op naar het bezoekerscentrum. (Anneke was inmiddels ook gearriveerd na enige vertraging voor een van de 238 beweegbare bruggen die Friesland rijk is……..). Onder het genot van koffie, cake, een welkomstwoord en uitgebreide briefing van Bert Lems zijn er drie aparte groepen georganiseerd voor de rondleiding.
Hierbij nog even een compliment aan Bert Lems en zijn vrouw Ettjen voor de fantastisch begeleiding en organisatie van dit bijzondere event. Voor we ook maar een meter van de tocht hadden gereden was het voor het einde van de ochtend al een geslaagde dag!
Na de prachtige uitleg en leerzame rondleiding langs en door het gemaal waar kolen, olie en stoom een belangrijke rol spelen en de brute kracht van ijzer zelfs in ruste indrukwekkend zijn, op naar buiten waar onze bolides in de zon stonden te wachten om aan de Frieslandrit te beginnen
De eerste auto, de BMW Z3 met Robert en Henriëtte, aan boord reed zo rond 11:30 uur van het parkeerterrein bij het Woudagemaal naar de Suderseewei. De laatste auto vertrok een uur later via een van de mooiste stadjes van Friesland, Sloten, naar Balk door Woudsend naar Oudega. Langs Oudemirdum en via ‘t Mirnser Klif naar Mirns en aan de Murnserdyk onze eerste stop bij Paviljoen ‘t Mar. Een schitterend plekje voor een lunchstop en dan ook nog getrakteerd worden op een stekje in de volle zon met uitzicht op het IJsselmeer en tientallen kitesurfers. Voor je het weet is de Kite O ‘Clock (een Vega was er ook) weggespoeld en gingen de eerste cabriodaken al weer open om de reis te vervolgen.
Via Warns en het oude Stavoren, dat haar stadsrechten al in 1118 verwierf, naar Hindeloopen dat door de verandering van de Zuiderzeekust aan zee kwam te liggen en in 1225 haar stadsrechten kreeg. Met de zon in de rug vanuit Hindeloopen nog een kleine 8 kilometer naar Workum waar (tip voor wie nog eens Workum bezoekt) de kunstwerken van onze Friese voddenboer en schilder Jopie Huisman te bewonderen zijn.
Na diverse fonteinen in de stadjes te hebben kunnen bewonderen, welke een blijvende herinnering zijn aan 2018, het jaar waarin Leeuwarden de Europese culturele hoofdstad was, ging de rit verder.
Door het vlakke landschap met weidse uitzichten tussen de meren door naar IJlst (Drylts op zijn Fries) dat bekend staat om haar scheepsbouw en al ruim 750 jaar een van de elf Friese steden is. Met inmiddels de haren uit model even tijd voor een snack-drinkstop bij de fontein van IJlst, onder de rook van het werkend monument de houtzaagmolen ‘de Rat’. Een schitterend exemplaar dat is gebouwd in 1828 en herbouwd in 1967.
Met wat kaas in het vuistje door naar Sneek en om het Sneekermeer heen via Terherne naar het eindpunt Restaurant ‘t Salt aan het Sneekermeer om nog even na te genieten.
Vanwege de harde wind op het terras zou een woordje van dank liplezen geworden zijn en hebben we dat maar overgeslagen. Op tafelniveau met een goed glas wijn hebben we de dag nog even besproken en kunnen genieten van de laatste zonnestralen. Wat een topdag!
Na twee jaar afwezigheid is op zaterdag 2 april de Techdag weer gehouden. Wij hielden de seizoenstart bij onze sponsor Weijers in Teuge. De dag bestond dit jaar uit meerdere onderdelen. Wij werden ’s morgens om 10 uur ontvangen bij Weijers waar de showroom deels was omgetoverd in een lunchroom met gezellig aangeklede tafels, inclusief vaasjes met tulpen. De leden konden flink bijpraten na een lange tijd zonder ritten en techdagen. Ook de nieuwe leden kregen zo direct de kans om de mede cabriorijders te ontmoeten.
Daarnaast stonden er zowel binnen als buiten mooie bolides te glimmen, waaronder een super brede Mazda MX5 showwagen met luchtvering en bodykit. Na een bak koffie of thee met een lekkere versnapering heette de voorzitter de leden welkom waaronder een viertal nieuwe leden die niet konden wachten om kennis te maken met onze club. Vanaf half 11 werden de dames naar de workshop paasstukjes maken gebracht, enkele kilometers verderop. Monteurs Patrick en Johnny stonden inmiddels gereed voor de gratis voorjaarsinspectie van de auto’s van leden die zich hiervoor hadden opgegeven. Deukjesdokter Rob Bonekamp was aanwezig voor het uitdeuken zonder spuiten. Dit is echt een vak apart en zeer leuk om een keer van dichtbij te aanschouwen! Meerdere deukjes werden weggewerkt. Zelfs een gecompliceerde deuk op een kofferbak, waar twee carrosseriebedrijven geen heil in zagen, verdween als sneeuw voor de zon. De brede glimlach op het gezicht van de eigenaresse sprak boekdelen.
Rond 13.00 uur kwamen de dames terug met de mooiste paascreaties en werd het eerste deel van het programma afgesloten. In de tussentijd was er ook de gelegenheid om merchandise van de club te kopen. Petjes, pennen en polo’s vonden gretig aftrek. De gehele opbrengst van 62 euro van deze verkoop wordt overgeboekt naar Giro 555 voor hulp aan Oekraïne.
