Zoals een paard en een ruiter een eenheid vormen zo moeten auto en bestuurder ook een eenheid zijn. Dit uitgangspunt heeft 25 jaar centraal gestaan bij het ontwerp van de Mazda Mx5. Het moest een echte rijders auto zijn. Dat is wat anders dan een supercar. Je moet heerlijk zitten in de auto, door de bochten kunnen sturen en lekker uit accelereren en zoals veel MX5 bezitters in onze club beschrijven, “genieten van een betaalbaar sportautootje” zoals Joop het beschrijft. Hij zweert bij het eerste type de NA. Er is geen betere auto te vinden. Gerard heeft dat gevoel juist in de NB. Hij vond de klap koplampen wat minder een succes en vindt de zit en het één zijn in zijn auto juist terug in de NB. Beiden zijn ze niet groot. Mazda lijkt met de NC op zoek gegaan te zijn naar een auto voor de langere Europeaan. Met verstelbaar stuur kun je opnieuw een goede zitpositie creëren om weer één te zijn met de auto en hem door de bochten te jagen. Het gewicht nam wat toe en dat moest later weer afnemen bij de komst van de ND. Verschillende leden van ons hebben meerdere types MX5 gereden, hebben de overstap overwogen maar vonden geen alternatief voor het “Jinba Ittai”gevoel wat ze bij de MX5 hadden. Niet in een Mercedes SLK van het eerste type zoals Auke. “Dat rijdt meer als een luxe auto” vertelde Auke mij. Machiel en Paul zijn ook merktrouw gebleven en Harry gaf de voorkeur aan een elektrisch klapdak van de NC. Diny heeft haar Westfield de deur uit gedaan om in de ND weer opnieuw het kartgevoel te ervaren. In april komt de RF versie uit. Gerry is hier al verliefd op geworden. Hopelijk snappen de CCCH ers nu wat dat speciale in de MX5 is.